Anna van Praag

Alsof we zingend op een drijvende ijsschots zitten. En dat de randen steeds meer afbrokkelen.

‘Willekeurige voorbijgangers gaan je koffie brengen,’ beloofde mijn voorganger, ‘en oliebollen, wacht maar af. Gewoon lief lachen.’

Eindelijk kan ik het van de daken schreeuwen. (lees verder)

In vijf jaar kan er veel veranderen.(lees verder)

Het was zomer. Er was Corona. Ergens rende een roedel verhitte kinderen door een verlaten school. (lees verder)

Facebook geeft me een herinnering terug: Pippi Langkous is dood.(lees verder)

Soms gaan de dingen zo abrupt.

Het heeft niks met pieten te maken. Of met cadeautjes krijgen.

Is dit nou juist een fijne tijd of is het nog erger dan anders voor de mensen met smetvrees? (lees verder)

Ik bezuinig dus op bloemen. Als je in de binnenstad van Amsterdam wilt wonen en je bent geen expat, moet je nou eenmaal keuzes maken.