Anna van Praag

‘Kijk,’ zeg ik. ‘Kijk het licht.’

Het bruist en buldert in de verte, je voelt aan alles dat het eraan komt.

Het gaat echt heel goed met het lege nest. 

Tijd. Aandacht. Dat zijn de belangrijkste dingen die we hebben.

Vanaf het moment dat ik wakker werd, was mijn computer behekst.

Bij het Spanish Film Festival zag ik een film over een transgender. 

Jonge vrouwen nemen de macht, schreef ik in mijn vorige stukje. En dat is niet alleen in Nederland. 

Het gebeurt voor je ogen, razendsnel. En dan bedoel ik niet: kleine meisjes worden groot. 

‘Ik heb een posse,’ verzuchtte ik tegen J die allang in bed lag. Om vervolgens vrij manisch aan het ratelen te slaan over hoe de avond was geweest.

Ik had een mooie schrijfklus waarvoor ik de hele dag tussen de daklozen doorbracht.