Anna van Praag

Het was Holocaust Memorial Day, een paar dagen geleden alweer.  Niet een dag waar ik normaal lang bij stilsta. 

Sweetheart! Gefeliciteerd via een blog, alvast.
24, wat een mooie leeftijd.

‘Ja, leuk, natuurlijk.’ Ik wilde de Schoolschrijver graag helpen om reclame te maken voor de goede zaak op de NOT – dat is een vakbeurs voor het onderwijs. 

Mijn collega-schrijver Annejan zei iets leuks. Of tenminste, ik vond het leuk, ik kan me voorstellen dat iemand anders dat helemaal niet zou vinden.

We waren zo’n stel geworden dat ik altijd stom vind. 

Vorige week was mijn vader jarig. 

Ik gilde, heel hard en heel eng. Gelukkig was J erbij.

Ik voelde me zo gewichtig toen ik bij de studio aankwam. 

‘Ik kan niks half doen,’ zeg tegen J, ‘daarom heb ik het nu zo druk. Al weken.’ 

Het is een rommelig en per ongeluk groepje dat daar in dat Leidense eetcafé bij elkaar zit.