Anna van Praag

De Dood danste rond deze week.

Het komt vast door de middelste dochter en haar tomeloze boekenhonger.

‘Gaat het niet een beetje teveel over oude, witte mannen?’ De organisatoren van de Middag van het Kinderboek hadden zelf al in hun slides ludiek de vinger op de zere plek gelegd. 

Een oudere Surinaamse man fietste voorbij. ‘Vinden jullie dat leuk?’ vroeg hij. 

Ik kocht een nieuwe agenda. Hij is nog zo mooi leeg. 

‘Anna, was jij bij dat legendarische concert van Pink Floyd in Berlijn? Wil je daarover vertellen in een talkshow?’ 

Morgen ben je jarig. Maar je bent daar zelf niet bij, voor de derde keer alweer. 

Mijn bovenbuurjongens verhuizen naar Koh Phayam. Al weken zijn ze aan het pakken, regelen, stressen. 

Ik had een boekpresentie op een stoere plek en ik was er zelf niet bij.

‘Wat een sukkel, neemt ie wijwater en knoflook mee. Alsof hij exorcisme gaat doen.’