Anna van Praag boeken en verhalen
Categorieën
Verhalen van de berg

Connectie

Veel gasten deze maand in Villa Africa. Uit Barcelona, Amsterdam. Vlotte types, met uitdagende banen die door de hele wereld reizen. Leuke vrouwen ook, met laarzen en lippenstift die soepel en vaak het woord ‘conncectie’ of ‘connection’ rondstrooien (veel MasterPeace-gasten, vandaar). Ik bekijk mezelf door hun ogen: iemand die de hele dag achter de computer zit. ’s Ochtends voor de zon over de berg komt en alles nog koud en donker is. ’s Middags als de zon boven de olijven staat en de gasten flinke, gezonde wandelingen maken en over de wereldvrede praten. En ’s avonds, als de kinderen naar bed zijn, de afwas gedaan en buiten weer alles zwart, de gasten met een wijntje en een goed boek bij het vuur… dan zit ik weer achter diezelfde uncoole laptop (ooit gratis gekregen bij een telefoon) . Tot ik begin te bibberen van vermoeidheid.

Lees verder
Categorieën
Verhalen van de berg

Dunya in het badhuis

Met Dunya naar het badhuis in Granada. Van het hete naar het koude bad, op de warme stenen, onder de douche, mintthee inschenken, mintthee drinken, weer naar het hete bad, onder de douche… hoezo ontspannen? Dunya is overal en overal is Dunya. ‘Chaia kom je spelen? Bloem kom je douchen? Zullen we heel veel schuim maken? Nog meer! Mama mag ik in het stoombad? Waarom niet? Ik kan dat echt wel hoor. Wel! Maar ik… Papa, mag ik in het stoombad? Waarom niet?’ Gek word je ervan!

Lees verder
Categorieën
Verhalen van de berg

De geit met de gouden mantel

De kerstmarkt. De Spanjaarden hebben dit simpele gegeven tot grote hoogten verheven. Hele gezinnnen, grote drommen mensen trekken de stad in voor hun ‘inkopen’ Maar waar die dan eigenlijk uit bestaan? ‘Ik zie hier zoveel dingen waarvan je de derde gratis krijgt, terwijl je er eigenlijk niet eens eentje van wilt hebben,’ mompelt Ilco, als we in Madrid weer eens middenin de kerstmarkt zijn beland. ‘Wat dan?’ vraag ik, mijn ogen begerig op de kerststallen gericht. ‘ Nou, roze pruiken bijvoorbeeld.’

Lees verder
Categorieën
Verhalen van de berg

Ik ben wat ik lees

Vraag: moet je je altijd kunnen vereenzelvigen met de hoofdpersoon uit een boek?
Nee toch? 
Ik weet nog dat ik In Ongenade las van Coetzee en dat ik huiverde van de hoofdpersoon: een professor die zonder veel scrupeles het bed deelt met een piepjonge studente. Ik moest dat boek gewoon af en toe wegleggen. Of wat te denken van de tamelijk slappe, zelfdestructieve hoofdpersoon uit Blauwe maandagen van Arnon Grunberg? Ook niet bepaald een voor de hand liggend alterego.Toch vond ik dat allebei mooie boeken – en ik bepaald niet alleen! 
Maar nu: moet je je kunnen vereenzelvigen met de hoofdpersoon uit een kinderboek?
.

Lees verder
Categorieën
Verhalen van de berg

Ontmaskerd!

‘Eigenlijk heb jij een diepe, zwarte kant’.  
Ik sta te trillen op mijn benen, kan ik nu helemaal nergens meer anoniem rondlopen?! Vorige week nog met de billen bloot als voormalig rotkind in Schalkwijk, steeds weer die vragen naar het autobiografisch gehalte van Nooit meer lief. Vlucht je lekker terug naar Spanje, 2200 kilometer verder, van min vijftien naar plus vijftien… word je alsnog ontmaskerd, gewoon in een lullig winkeltje in Montefrio!

Lees verder
Categorieën
Verhalen van de berg

Schrijver op bezoek

‘ We willen geen sinterklaasles!’ 

Daar sta ik dan met mijn pepernoten en mijn zelfverzonnen workshop ‘ sinterklaasverhalen en -gedichten schrijven’, ergens ver in het zuiden van Nederland. Om kwart voor zes opgestaan, klappertandend door de sneeuw geglibberd, alles keurig besproken met de lokale bibliotheek, mijn eigen sinterklaasboek erbij als fijne inspiratie…. willen ze niet!

Lees verder
Categorieën
Verhalen van de berg

Stoer!

Vandaag is de dag van Dance4Life, een van de projecten die mijn Ilco ooit is begonnen. Daarom heb ik nu witte kleren aan en ga ik zo in Ahoy tienduizenden jongeren tegelijk zien dansen tegen Aids. Zo indrukwekkend!

Om mijn boek te vieren slapen we in fijne hotels. Vannacht in een gerestaureerd cruiseschip in de haven van Rotterdam en nu zit ik in Hotel New York, in die witte kleren dus. Geen kinderen, geen huishouden, strak in de make up. En dan heb ik ook nog tussendoor mijn boeken spectaculair goed zien liggen bij de Bijenkorf en de Donner. Sinterklaasboek in de etalage, Nooit meer lief feestelijk rechtop (en dan waren er nog drie andere boeken op voorraad).  Bovendien ligt het sinterklaasbok ook nog zomaar in de winkel van hotel New York. Hoera! Morgen kan het heel anders zijn, maar vandaag voel ik me in ieder geval een wereldvrouw.

Nu snel dansen tegen Aids (vanavond op Nederland 3 een verslag van Dance4Life).

O ja, en op de homepage staat weer een nieuwe ontboezeming.

Lees verder
Categorieën
Verhalen van de berg

Allemaal rotkinderen

Ik zit in een bus die maar door Schakwijk bijft cirkelen. Flats, lelijke platte huizen en nog meer flats. Elke keer als de deuren van de bus opengaan komt er een stoot kou naar binnen. En het regent, van die sliertige regen die alles vies maakt. De bus ruikt naar eten in plastic tasjes en natte jas. Maar ik denk alleen maar: geweldige plek, dat Schalkwijk! Geweldige school ook, die montessorischool. En, het allergeweldigst: allemaal  rotkinderen daar. Zie je wel dat ik niet de enige ben!
 

Lees verder