Anna van PraagIk loop even binnen bij de dochter in haar restaurant. ‘Neem een drankje, mam,’ zegt ze. Dat geeft me de mogelijkheid om op een stoel schaamteloos alle kanten op te kijken om haar bezig te zien als serveerster. (lees verder)
Lees verderJ heeft een nieuwe filmbaan, in Zeeland. ‘Gaan jullie daar nu wonen?’ vragen mensen soms, om meerdere redenen een hele rare vraag.
(lees verder)
Ik lette niet op en stapte in het boemeltreintje van Rotterdam naar Amsterdam in plaats van in de Intercity Direct. (lees verder)
Lees verderSchrijven doe je in je eentje, ook als je niet achter je computer zit.
(lees verder)
Ik nam een groep kinderen mee op een tijdreisje. (lees verder)
Lees verderIk moest steeds denken aan de sauna. (lees verder)
Lees verderHeus niet mijn lievelingsbeer.
(lees verder)
Juf, mogen we onze hoofddoeken afdoen?’ (lees verder)
Lees verder‘Echt? Tjee,’ zegt mijn vriendin Jowi. Ik heb net haar fantastische aanbod afgeslagen. (lees verder)
Lees verderIk wilde zo graag poëzie in hun jonge hoofdjes zaaien. Een lofrede houden op het onbenoembare, ik wilde ze in vervoering brengen en met hen al die kinderen die ze zouden gaan lesgeven. (lees verder)
Lees verder