Anna van PraagIk lag in mijn bedje op de grond in mijn tienerkamer (het was toen hip om op de grond te slapen). De vloer was van chocoladebruin gebeitste planken, de muren ook iets donkers. Ik had alle lichten uit en de radio aan. En dan huilde ik een beetje. (lees verder)
Lees verderAls je de liefde in je boektitel stopt, moet je daar ook wat mee.
(lees verder)
Het was een goed feestje.
(lees verder)
Eens in de drie jaar, dan ben ik een beetje beroemd. (lees verder)
Lees verderWe zitten bij het consulaat, ineens weer alles Spanje. (lees verder)
Lees verder‘Mam, jij draait altijd zo met je heupen als je danst.’
(lees verder)
En komt mijn naam dan ook op de gevel? Of nouja, die van mijn boek?’
(lees verder)
In het huisje naast ons zitten 12 mannen. Aan de andere kant: 8 mannen. Veel blote ietwat vlezige bovenlichamen en kratten vol goedkoop bier zie ik voorbijkomen. (lees verder)
Lees verder‘Niet de mist is gevaarlijk,’ zegt de oude wadloper. (lees verder)
Lees verder‘Mam, kom je het weerwolvenspel doen? Hoezo te laat? Jij bent de allerbeste spelleider.’
(lees verder)