Categorie: Verhalen van een Amsterdams leven

Ik doe mijn ogen dicht, mijn oren. Mijn huis mijn wereld, mijn armen om je heen. En mijn verhalen, altijd mijn verhalen.

Lees verder

Morgen is het Halloween en volle maan, een blauwe maan zelfs. Daar raken J en ik allebei nogal opgewonden van. (lees verder)

Lees verder

Nee dit gaat niet over Corona, dat kleine rotzakje krijgt wel genoeg aandacht. (lees verder)

Lees verder

‘Maar pap, hoe wil jij doodgaan?’ vraag ik. Je kunt je er maar beter op voorbereiden. (lees verder)

Lees verder

Maar we kunnen er toch niet zomaar mee ophouden? (lees verder)

Lees verder

Ouroboros. Ik wil hem. Al jaren en nu helemaal. (lees verder)

Lees verder

Toen ik wegfietste uit Vlissingen lag er een dode spreeuw midden op de weg. (lees verder)

Lees verder

De beste remedie tegen de vergankelijkheid is je huis schilderen. (lees verder)

Lees verder

Rouw gaat van de hak op de tak. (lees verder)

Lees verder

Het is nog steeds Kinderboekenweek. Ik heb het nog nooit zo rustig gehad begin oktober. (lees verder)

Lees verder