Categorie: Verhalen van een Amsterdams leven

Hee lieve mama

Lees verder

Vakantie voorbij. Ergste werkdrukte voorbij. De stilte valt hard.

Lees verder

Ik hou je vast. Jij laat me los. Ik sluit mijn ogen, nog even.

Lees verder

‘Toen we weggingen van ons fijne huisje op Texel heb ik de hele weg gehuild.’ Dat schreef ik als klein meisje in mijn dagboek.

Lees verder

De  koude Noordzee. Het net niet lekkere strand waar het onverklaarbraar ruikt naar paardenpoep.. De heide. Enorm veel gefiets in tegenwind. En gelukkig een huisje en geen tent.

Lees verder

Als ergens Bohemian Rhapsody klinkt en je bent met iemand die NIET spontaan mee gaat zingen en alle stemmetje probeert na te doen… RUN.

Lees verder

Zo’n paar keer per jaar droom ik iets bijzonders. Dan schrijf ik zo’n droom snel op.

Lees verder

Dat ze nog nooit zo verliefd is geweest, zegt de dochter. Iets met urenlang samen kijken naar sterrenhemels en heel lang praten. En lachen, vooral veel lachen. 

Lees verder

Scheidingsblues. Daar had ik het over met een vriendin. En over levensblues in het algemeen.

Lees verder

In elke paradijselijke tuin groeit wel een giftig plantje. Anders zou het niet het paradijs zijn, toch?

Lees verder