Anna van Praag

Mijn lieve schoonmoeder, ik dacht vandaag aan je.

Het begon drie maanden geleden met een appje.

Ik stond al te snotteren toen ze de trap af kwam. Met een volwassen glimlach gaf ze me een knuffel. ‘Wat wil je voor je ontbijt?’ vroeg ik zo gewoon mogelijk. ‘Havermout? Cornflakes?’ En ik stopte haar broodtrommeltje in haar tas.

Waar is toch het voorlezen gebleven?

De kersverse uitgever had de gedroomde werkkamer ingericht. Met overal planten, vogels voor het open raam en een heerlijke tafel waar de gesprekken met auteurs konden plaatsvinden.

‘O, dus dan mag je ook geen water drinken?’

Het meest mis ik haar handen.

Net zoals iedereen kijk ik dit jaar onwijs veel films. En waar J me de classics laat zien op cultgebied, verras ik hem met mijn lievelingen.

‘Wat is hier gebeurd?’ J stuurde me een dramatische foto.

De wereld zou vergaan, er viel geen tijd te verliezen.