Ik heb een soort vierde dochter.
Ze heet Fay en ze kan vliegen. Niet op een bezemsteel of een gans ofzo, maar gewoon met vleugels van zichzelf. Omdat ze het zo heel graag wil. En dat is besmettelijk.
Door Fay ben ik zelf ook een tijdje geleden van een hoge berg gesprongen, met van die drakenvleugels aan mijn armen. Ik had niet gedacht dat ik dat ooit zou durven, maar ik deed het. Omdat ik wilde voelen wat Fay voelde.
Ik geloof dat ik wel vijf minuten achter elkaar ‘ooooooo’ heb gezegd in de lucht. Heel zachtjes omdat mijn hart in mijn keel zat. En nu weet ik het: hoeveel lawaai de wind kan maken en hoe het is om niks meer om je heen te hebben. Om lucht te zijn.
Ik ben een beetje verliefd op Fay. Anne-Marie van Leopold is dat ook. Die zegt dingen als ‘Vandaag is Fay heel zacht op mijn bureau geland.’
Nog drie weken. Dan kunnen jullie Fay ook leren kennen, want dan ligt haar boek ‘Verboden te vLiegen’ in de winkel. Ik ben nu al zenuwachtig. Spanje is zo ver weg en Fay is nog klein. Willen jullie naar haar uitkijken? En een beetje lief voor haar zijn misschien?
(illustratie Mark Janssen)
Lees verder
Laatste reacties