Mijn vriendinnen de actrices hebben ze allemaal. Publiciteitsfoto’s. Een schrijver van kinderboeken kan waarschijnlijk wel zonder, maar soms wil ik ook ineens een beetje glamour. Zo liet ik mijn eerste foto maken door de society-fotograaf Govert de Roos. Via een van die actrices dus en heel erg duur, maar Govert bood grootmoedig aan dat de factuur pas zou komen als ik rijk en beroemd zou zijn (dat is inmiddels zes jaar gleden).
(lees verder)
BH (Blad voor de Huisvrouw)
Voor mij ligt, wonderlijk uit zijn (nee háár) context gehaald, het tijdschrift Margriet – er stond een recensie in van Nooit meer lief. Die recensie heb je in één seconde gelezen, maar voorin staan de brieven van lezers (nee, lezeressen) en als ik die zie word ik bevangen door een enorme nostalgie. Het is er nog! Het is er allemaal nog!
(lees verder).
Verschrikkelijke boeken
En dan zeggen ze dat IK schokkende boeken schrijf?
Ik heb nu achter elkaar De Hongerspelen, Gone en Morgen toen de oorlog begon gelezen. Allemaal series, allemaal Amerikaans (denk ik). En allemaal kei- en keihard.
(lees verder)
Pas op voor de creeps!
Deze leuke, frisse site wordt op dit moment bedolven onder een bombardement aan spam. Een beetje alsof je een mooi huisje hebt, fris geschilderd, en het staat voortdurend onder de graffiti. Daar kan ik wel van huilen! Dat snapt mijn oudste dochter (en zij alleen) gelukkig heel goed. Zij leest op dit moment GONE, een […]
Lees verderEen lege plek om te blijven
Misschien moet ik mijn lijstje van beste stranden bijstellen. Want gedreven door ons verlangen om altijd door te rijden tot waar alles ophoudt, kwamen we zomaar HIER terecht:
(lees verder)
Blacklight
Aan een formicatafeltje zat de jongen met zijn moeder droevig te zitten. 13 jaar? 14? Zijn moeder – groot en grof en best wel lelijk- had een biertje genomen en hij een cola. Ze had er vrij lang over gedaan om het te bestellen. Der obers wilden liever cocktails maken voor de mooie dames in het wit. Want dat was het thema van het feest: wit. De muziek was te hard en ook tamelijk stom. Blues Brothers coverversie. Het licht had iets van blacklight, speciaal voor vandaag. Arme jongen, dacht ik. Je moest wel naar die twee kijken. Stug doordrinkend, starend naar de dansers – allebei in ongemakkelijk wit gehuld.
Toen kwam de vader (groot en grof en best wel lelijk) binnen en veranderde alles.
(Lees verder)
150 dolfijnen
Ik was het zó niet van plan. Jullie opzadelen met veel te idyllische vakantietaferelen. Van die verhalen waarbij tijdens het Afrikablog diverse vriendinnen afhaakten zo soft.
Maar ja, 150 dolfijnen…
(lees verder)
Lijstjes
De 5 fijnste strandjes ter wereld. De 5 basiseigenschappen van een echte man. De 5 bestgelukte beginzinnen van boeken… Lijstjes, ik ben er dol op. Als Francine Oomen het niet al had gedaan, had ik Lena Lijstje verzonnen.
(lees verder)
Ik ga op reis en ik neem mee
– 1 Landrover plus daktent
– 1 man en 3 dochters
– 1 oma
– 1 wilde, krijsende moederpoes
– 5 niet meer zo kleine babypoesjes die met de wilde moederpoes op een camping gaan wonen (wat zullen ze daar blij met ons zijn)
(lees verder)
Iets zouts in mijn mond
Het is nog heel vroeg en heerlijk stil. Ik sta sereen in de keuken sinaasappels te persen. Dan hoor ik tik-tik-tik. Mijn moeder, in pyjama, komt zwaar leunend op haar wandelstok om de hoek.
Ik haal diep adem. ‘Goeiemorgen moesje, lekker geslapen?’
‘Nee.’
(lees verder)
Laatste reacties