Dan ligt er zo’n enorme berg tule op de grond als je ’s ochtends de bruidssuite binnenkomt met het ontbijtje en dat is dan de bruidsjurk. En uit de badkamer komt zo’n meisje – kind nog- en die kijkt… als de mooiste vrouw ter wereld, die geeft bijna licht; de bruidegommen steken er altijd wat slapjes bij af, maar die compenseren het met trots, want die zien ook wat ik zie.
(lees verder)
Categorie: Verhalen van een Amsterdams leven
Dunya
Dunya, mijn allerliefste jongste, morgen word je dertien. (lees verder)
Lees verderAlsof je overreden wordt door een vrachtwagen.
(lees verder)
Kankerhoer en lul
Niemand mag stom doen tegen je kind. En ze mogen haar al helemaal niet slaan.
(lees verder)
A room of one’s own
Ik ging op date, de afgelopen weken.
(lees verder)
De liefde
Het gaat niet meer verder.
(lees verder)
‘Je hebt de medicijnen voor je moeder niet vantevoren besteld, nu gaat ze decompenseren.’ Het is een onheilspellend begin van een minivakantie. ‘Ik neem de volledige verantwoordelijkheid op me,’ hoor ik mezelf zeggen. (lees verder)
Lees verderZwalkend
‘Mama, als jij fietst ben je een soort zwalkend nijlpaard.’ (lees verder)
Lees verderGoeie vraag
Het foldertje bracht Bloem maanden geleden mee van het station. ‘Ik dacht dat je dit wel wilde hebben.’ Sindsdien hangt het op de koelkast, ik zie het elke dag en ik word er blij van. (lees verder)
Lees verderDat je je hele leven lang als je in de spiegel kijkt altijd een klein beetje baalt.
(lees verder)