Categorie: Verhalen van een Amsterdams leven

Waarschijnlijk vind je dit alleen maar leuk om te lezen als je ook schrijver bent. En als je schrijver bent vind je het ook niet leuk want zelf doe je toch alles anders. (lees verder)

Lees verder

Facebook gedraagt zich soms als een dementerende ouwe tante die om de haverklap ouwe koeien uit de sloot haalt. En dan, geschrokken van je reactie, meteen in meervoud gaat praten: ‘We dachten dat je het leuk vond om terug te kijken op deze herinnering.’ (lees verder)

Lees verder

Rillend van de hooikoorts zat ze deze week nog bij me. ‘Mijn longen zijn best wel slecht.’ (lees verder)

Lees verder

Ik zal een jaar of twaalf geweest zijn toen mijn vriendinnetje Sabine de vraag stelde. Het ging over de film Bilitis. (lees verder)

Lees verder

De scholen gaan richting zomervakantie, geen schrijversbezoeken meer. De klus bij EYE is geklaard, sterker nog, de programmeur zegt: ‘No offense maar je hoeft niet meer te komen hoor, Anna.’ (lees verder)

Lees verder

Nog een keer mijn moeder. Omdat ze in het ziekenhuis lag. En er ook alweer uit, gelukkig. (lees verder)

Lees verder

Heb je recent nog een grote blunder gemaakt? Het antwoord is ja. (lees verder)

Lees verder

Ik storm net mijn huis binnen als de telefoon gaat.
‘Dag lieve oudste dochter van me,’ zegt mijn moeder. ‘Ik ben zo benieuwd hoe het met je gaat.’ (lees verder)

Lees verder

Martje Harmanna Hoff werd op 1 juni 1911 geboren in Amsterdam. (lees verder)

Lees verder

Ik zou kunnen schrijven over de opening van Cinema Erotica vandaag. Over hoe de afgelopen maanden woorden als ‘erotiek’ ‘sexy’ ‘opwindend’ ‘porno’ en ‘orgasme’ makkelijk jargon voor me zijn geworden. Maar wat ik eigenlijk spannender vind heeft te maken met J (lees verder)

Lees verder