Schrijven lukt al weken niet meer, zumba ook vaak niet. Maar met de volle maan ga ik een avondje mediteren met de buurtheksen, denk ik en ik meld de opperheks dat ik kom. De bloedmaan is het, en voor de kenners: ook nog eens een supermaan. Ook wel de maan van het overleven.
Lees verderCategorie: Verhalen van een Amsterdams leven
Lieve bloglezers
‘Jullie scheiding is voor ons buitenstaanders echt een soort schok in ons wereldbeeld.’ Dat schrijft een trouwe bloglezeres – en zij is niet de enige.
(lees verder)
Voor het eerst
Ik kwam na Praag terug in de herberg, er was een feest waar ik (uiteraard want ik was weg) niks mee te maken had gehad. ‘Ja mam, het is al niet meer helemaal jouw huis,’ zei de dochter die sneller kon schakelen dan ik. Ik ging gauw weg in de nacht, voor het eerst slapen in mijn nieuwe huis. (lees verder)
Lees verder‘Mam, je komt er vandaan, ik ga je Praag laten zien,’ zei mijn oudste dochter en ze boekte twee goedkope tickets. (lees verder)
Lees verderRondvaart
Ik was beland op een boot die voer door de Amsterdamse grachten. Hoe lang was dat geleden.
(lees verder)
Het twaalfde huis
Ik ging naar een ‘check in’, ik kreeg een sleutel. Ik voelde me Lewis Carroll’s Alice, nog niet helemaal op het goede formaat, maar ik keek al wel door het sleutelgat.
(lees verder)
Met groene wangen
Dat je terugkomt in het land der levenden en niet alleen zijn je keukenkastjes verbijsterend goed opgeruimd, ze staan ook nog eens vol met Annavreemde producten. (lees verder)
Lees verderIk kan geloof ik niet tegen pijn.
(lees verder)
Morgen
Ik was het bijna vergeten in alle chaos, maar ik heb dus morgen die operatie.
(lees verder)
Dan ligt er zo’n enorme berg tule op de grond als je ’s ochtends de bruidssuite binnenkomt met het ontbijtje en dat is dan de bruidsjurk. En uit de badkamer komt zo’n meisje – kind nog- en die kijkt… als de mooiste vrouw ter wereld, die geeft bijna licht; de bruidegommen steken er altijd wat slapjes bij af, maar die compenseren het met trots, want die zien ook wat ik zie.
(lees verder)