Categorie: Verhalen van een Amsterdams leven

1700 uur: J aka Mr Horror staat voor de deur met een rookworst. ‘Misschien kan je er wat mee? Ik had hem over.’
Het is weer eens wat anders dan een fles wijn of bloemen. (lees verder)

Lees verder

Seksisme is lastig. Seksisme en dochters lastiger. (lees verder)

Lees verder

Er komen voortdurend mensen spontaan bij me langs. Maar na middernacht? Dat was nog maar één keer eerder voorgekomen. (lees verder)

Lees verder

‘Waar zou je op dit moment het allerliefste zijn op de hele wereld?’ (lees verder)

Lees verder

‘Is er hier iemand in de zaal die nooit, zakelijk of privé in een pittig conflict is beland?’ Interviewer Frenk stond voor een volle theaterzaal. Niemand stak zijn vinger op.
Ja, toch. Eén persoon.  (lees verder)

Lees verder

Ik stond te wachten bij zes liften die alleen maar de hele tijd omlaag zoefden, terwijl ik toch echt omhoog wilde. Alsof die liften wilden zeggen: ‘Doe het niet. Ga terug nu het nog kan.’ (lees verder)

Lees verder

De dochter heeft ‘cravings voor pepernoten.’ (lees verder)

Lees verder

Ik zat voor het eerst aan tafel bij een nieuwe uitgever. (lees verder)

Lees verder

‘Tussendoor heb je een uur pauze,’ zei de vrijwilligster van de bibliotheek. ‘Hier om de hoek is een groot winkelcentrum. Kan je even een frisse neus halen.’ (lees verder)

Lees verder

Het was broerzusdag op Facebook. Ik begreep het niet zo goed, het was ook iets met aandacht voor kanker. (lees verder)

Lees verder