In acht maanden ben ik tien kilo afgevallen.
Dat is dezelfde tien kilo die er de afgelopen paar jaar stiekem bij is gekomen. Jaren die volgden op tropenjaren.
De stilstand en de stilte
Horeca is een work out, dat merkte ik vooral toen het stopte. Na een tijdje moest ik al mijn kleren twee maten groter kopen. Dat vond ik geen enkel probleem – en toen ineens wel. Ik ging minder eten en meer lopen, tienduizend stappen per dag. Dat lopen werd een gewoonte. Leuker dan fietsen, je ziet de stad veel minder vluchtig. Dezer dagen moet ik lopen waar niemand anders loopt – maar dat kan. Ik loop langs het IJ, over de verlaten Zuidas, op industrieterreinen in Noord. In het donker, als niemand meer op straat is, als het koud is en als het regent, ik loop en ik loop. Ook om niet gek te worden van de stilstand en de stilte.
Inmiddels heb ik J aangestoken en nu lopen we samen in het weekend de stad uit te checken. J is een geboren en getogen Amsterdammer, maar zelfs hij komt nu op plaatsen waarvan hij niet wist dat ze bestonden, geheime straatjes, rafelrandjes. Natuurlijk belanden we ook met enige regelmaat langs de snelweg of op plekken waar je niet dood gevonden wil worden, maar ook dat heeft zijn charme.
En die tien kilo is zo’n fijne bonus! Met een extra shoutout naar J, die heus wel ziet hoe mooi alles me weer staat maar die me nooit ook maar een seconde het gevoel heeft gegeven dat ik minder aantrekkelijk was met die twee maatjes meer.
Één reactie op “Slank”
Wat goed! Ook hier in de polder heb ik nieuwe paadjes gevonden, al moet je meer je best doen dan in de stad. Alleen die kilootjes willen er bij mij nog niet af, maar misschien ben ik te ongeduldig, ben pas vijf weken bezig 🙂