Categorie: Verhalen van een Amsterdams leven

Company dress. Zo noemt mijn oudste dochter ze. Van die jurken met een rits op de rug, waar je aan- en uittrekhulp bij nodig hebt. (lees verder)

Lees verder

Dat je per ongeluk goed in iets bent terwijl je eigenlijk iets anders beoogt.
(lees verder)

Lees verder

Het regende zo hard op de Apollolaan. (lees verder)

Lees verder

Woonfraude onderzoeken jullie toch? Kom maar ’s kijken bij mij in de Haarlemmerstraat. (lees verder)

Lees verder

Jongste dochter kreeg van haar grootste zus en haar nepzus Laurita een helix cadeau. Op een of andere manier dacht ik daarbij aan een hele grote ballon. (lees verder)

Lees verder

Tegeltjeswijsheden op Internet. Soms is het bloedirritant. (lees verder)

Lees verder

Natuurlijk zat de kat niet in de wasmachine. Dat wist ik al die tijd al. (lees verder)

Lees verder

De laatste avond op Texel wandel ik nog even in het avondlicht naar het heideveldje achter het huisje. In mijn hoofd draaien films van vroeger. (lees verder)

Lees verder

Er zijn hier opvallend veel toeristen van in de zestig die breeduit fietsen, die trouwens ook breeduit ZIJN. Een beetje krom, een beetje te gebruind. Het eiland is van hen, vinden zij, en dat vinden ze op een verbeten manier. Ze gaan dus altijd overdreven hard bellen en ‘hoho’ roepen als ze mijn pubers schaamteloos aan zien komen slingeren.

Lees verder

Van Shanghai naar Texel. (lees verder)

Lees verder