‘Ik denk dat het nog wel een tijdje gaat duren.’ Gehoord op straat, in de winkels, in de wandelgangen, waar niet eigenlijk. De mensen denken het allemaal al precies te weten.
Ik zal jullie zeggen: ik denk helemaal niet dat “het” nog wel een tijdje gaat duren.
Rode loper
Ik denk dat deze zomer warm wordt en dat ik lekker naar het strand ga. Dat ik begin juni met J in een hotelletje zit dat ik al heel lang geleden geboekt heb en nog steeds niet afgezegd. Dat we heerlijk uit eten gaan en daar dan heel erg van gaan genieten. Ik denk dat ik snel genoeg mijn moeder weer in mijn armen kan sluiten. Met goed gekapt haar en mooie nagels. Ik denk dat ik in augustus volgens plan met mijn dochter op sprookjesreis naar Kopenhagen ga. Dat ik in september mijn nieuwe galajurk draag op Film by the Sea en over de rode loper loop naar heel veel films. Dat ik ontzettend veel voorstellingen ga inhalen in het najaar en ook films, gewoon in de bioscoop met echte mensen om me heen en daarna napraten in het cafe. Dat het super druk wordt in de kunsten waardoor ik lekker veel klussen krijg dan en ieder weekend ook nog schrijflessen geven tot ik zucht van manman wat is het weer druk. Dat ik in oktober een grote boekpresentatie houd van mijn nieuwe boek in een volle boekwinkel. En dat ik zelfs nog voor de zomer losbarst al mijn geliefden weer stevig kan omhelzen met lekkere natte kusjes.
Dictator Anna
Nu gaan er natuurlijk mensen reageren dat ik naïef ben en mij met theorieën en wijsheden om de oren slaan over hoe alles anders en nooit meer hetzelfde… Ik zeg jullie nu alvast: ik, dictator Anna, verwijder al die berichtjes en reacties subiet, sorry. Nee, ik denk zelfs niet na over dat ene doorwrochte artikel van die ene geweldige deskundige/goeroe/anesthesist. Ik denk namelijk zo ontzettend veel liever iets anders, iets fijners. Huilen kan altijd nog.
3 reacties op “Ik denk helemaal niet dat het nog wel een tijdje gaat duren”
Ik denk dat je gelijk krijgt.
En anders hoop ik het
Ik begrijp heel goed dat je terug verlangt naar het heerlijke leven dat we hadden voor deze pandemie. Maar. . . dat vond wel plaats in een wereld waarin verschrikkelijke dingen gebeuren. Zou het kunnen zijn, dat die wereld door deze crisis zal veranderen in een humanere en rechtvaardiger wereld? Dat zou dan een volslagen revolutie in ons dagelijks bestaan betekenen. We zullen dan veel moeten opgeven, maar misschien komen daar ervaringen voor in de plaats, die wellicht evenveel of nog meer vreugde en voldoening geven dan de ervaringen die jij beschrijft – ervaringen waarvan we ons nu nog geen voorstelling kunnen maken. In mijn afgelopen en komende blogs ga ik daar verder op in.
Ik denk dat we maar voorzichtig moeten zijn en afwachten hoe alles zal gaan.