Anna van Praag

Het regende zo hard op de Apollolaan. (lees verder)

Woonfraude onderzoeken jullie toch? Kom maar ’s kijken bij mij in de Haarlemmerstraat. (lees verder)

Jongste dochter kreeg van haar grootste zus en haar nepzus Laurita een helix cadeau. Op een of andere manier dacht ik daarbij aan een hele grote ballon. (lees verder)

Tegeltjeswijsheden op Internet. Soms is het bloedirritant. (lees verder)

Natuurlijk zat de kat niet in de wasmachine. Dat wist ik al die tijd al. (lees verder)

De laatste avond op Texel wandel ik nog even in het avondlicht naar het heideveldje achter het huisje. In mijn hoofd draaien films van vroeger. (lees verder)

Er zijn hier opvallend veel toeristen van in de zestig die breeduit fietsen, die trouwens ook breeduit ZIJN. Een beetje krom, een beetje te gebruind. Het eiland is van hen, vinden zij, en dat vinden ze op een verbeten manier. Ze gaan dus altijd overdreven hard bellen en ‘hoho’ roepen als ze mijn pubers schaamteloos aan zien komen slingeren.

Van Shanghai naar Texel. (lees verder)

Waar de grenzen water zijn. En als de nacht valt teruggebracht worden tot waar het bos begint dat ons omringt. (lees verder)

Het begon met 1 persoon. Dunya die zo graag eens wat langer in de bossen van Texel wilde zijn. (lees verder)