Anna van Praag

Springen. We deden het bij de zumbales, zomaar op maandagochtend, hoger, hoger, hoger, armen in de lucht en keiharde muziek. Daarna had ik springspierpijn, maar dat gaf niet.(lees verder)

Hij heet Jan, Mr H als bijnaam mag ik niet meer zeggen van mijn dochter. (lees verder)

De student is vroeg op vandaag, ik denk dat hij een tentamen heeft. En zijn vriendin heb ik ook al een tijdje niet gezien. (lees verder)

Het is even lente en de stad gaat open als een bloem. (lees verder)

‘O is het vrouwendag?’ zei een Erotica-collega die ik net enthousiast had gefeliciteerd. ‘Daar heb ik helemaal niks mee.’ (lees verder)

Vrijdag, sjabbat. Feestelijk eten met het gezin, kaarsje erbij. Zo deed mijn moeder het, zo deed ik het ook jarenlang. Nu vlucht ik meestal naar de sportschool. (lees verder)

Ga jij op hem stemmen? De mensen vragen het soms met iets sensatie-achtigs in hun stem. (lees verder)

Wanneer maak je nou mee dat je dochters en jij even oud zijn, dat zij jou kunnen zien en horen als de puber die jij was? (lees verder)

Er zit niemand op te wachten. (lees verder)

Mijn hele leven samengebald in een verjaardag.
(lees verder)