‘Komen jullie nog met een speciale reden naar Maastricht?’ vraagt de eigenaar van het lege hotel.
‘Ja, voor de Tefaf, de kunstbeurs,’ zegt J.
De eigenaar schrikt zichtbaar.
Verrassingsweekend
Het is een verrassingsweekend voor mijn verjaardag: J heeft Vip-kaartjes voor de Tefaf. Alleen de Tefaf gaat natuurlijk niet door.
‘Kunnen jullie dan niet beter thuisblijven?’ vraagt een bezorgde vriend.
Maar de treinen rijden gewoon, een beetje leger dan normaal.
En Maastricht is gewoon Maastricht, ook al is het rustig op straat. En ook al zijn alle plekken waar we normaal naar toe zouden gaan zoals theaters en musea gesloten.
Het is een rare zoemtoon op de achtergrond. We eten zuurvlees en bloedworst, proosten met Limburgse biertjes, eten verjaardagsvlaai en trekken mooie kleren aan voor elkaar. Maar steeds gebeurt er iets; er is weer iets gesloten, of een van de twee krijgt een verontrustend pushbericht. Mijn komende weken worden leger en leger, het ene na het andere klusje valt weg, bijvoorbeeld omdat de bibliotheken sluiten. En kan ik nog wel schoolschrijver blijven? J krijgt te horen dat het belangrijke filmfestival van Cannes niet doorgaat.
We verschansen ons in de hotelkamer en kijken de film Contagion, waarin ieder hoestje voorbode is van de dood. Ik droom ervan en ook van Eye, waar ik weer een klus zou gaan doen: in mijn droom valt de vloer zomaar weg.
En dan weer wakker in het hotel dat een ouderwets soort herberg is aan de rand van de stad, het glooiende heuvellandschap, mijn liefje, en de lucht zo lenteblauw.
