Anna van Praag

Als ik vanuit de hoogste kamer in de nok van het huis naar buiten kijk, zie ik de toppen van de huizen van de Brouwersgacht. En ik verbeeld me zelfs dat ik het dak zie van het huis dat ooit het onze was. (lees verder)

‘Is er een vrijwilliger in het publiek? U daar? Wilt u even naar voren komen?’ (lees verder)

Ik kreeg een gedicht van een jongen wiens naam ik niet kan uitspreken.
(lees verder)

‘Het wordt weer bijna lente, moesje.’
Maar ze zegt: ‘Het is mooi geweest.’ (lees verder)

Vergelijken is een bitch.
(lees verder)

‘Er zit een gans voor mijn deur op het ijs te broeden,’ zegt J. ‘Dat kan toch niet goed zijn?’
(lees verder)

Ik zat aan tafel met vriendinnen. Het gesprek ging een beetje over werk, veel over kinderen en het meest over de liefde.

Niet zelf de slingers opgangen! Dat heeft iets vermoeiends. Iets sneus ook. (lees verder)

‘Willeke Alberti komt naar de vertoning van Rooie Sien,’ zegt de filmprogrammeur een beetje getroubleerd. (lees verder)

Het meisje was goed gelukt. Ze was namelijk jong, mooi, lief, en zelfverzekerd (ze leek op mijn dochters). En ze vroeg: ‘Wanneer was u voor het laatst heel erg gelukkig?’ (lees verder)