Anna van Praag

Ik heb geen winterjas. Daar deed ik jaren niet moeilijk over. (lees verder)

‘Dingen waar je blij van wordt,’ zei de reclamestem op tv.
‘En, Dunya, wat is dat voor jou?’
‘Mijn telefoon.’ (lees verder)

In de hal van de Flesseman zit een donkere opa in een rolstoel. Hij zingt op luide toon Braziliaanse zeemansliedjes, de hele dag door. (lees verder)

Ik las een keertje een overlijdensbericht in de krant. Daarin stond: ‘We hebben zo ontzettend van je genoten.’ Dat zinnetje werd in mijn ziel gegrift. (lees verder)

‘Dit gele doekje van jou,’ zei J een tijdje geleden vriendelijk, ‘dat raak ik dus niet meer aan.’ (lees verder)

Ik had al een tijdje een fijn geheim. Mijn zus ging trouwen, maar er zou niemand bij zijn. Alleen haar zonen en twee getuigen. En ik was daar eentje van(de ander was een goede fee). (lees verder)

1700 uur: J aka Mr Horror staat voor de deur met een rookworst. ‘Misschien kan je er wat mee? Ik had hem over.’
Het is weer eens wat anders dan een fles wijn of bloemen. (lees verder)

Seksisme is lastig. Seksisme en dochters lastiger. (lees verder)

Er komen voortdurend mensen spontaan bij me langs. Maar na middernacht? Dat was nog maar één keer eerder voorgekomen. (lees verder)

‘Waar zou je op dit moment het allerliefste zijn op de hele wereld?’ (lees verder)