Anna van Praag

Dit is mijn beste vriendin Mylou. Zaterdagmiddag tijdens een wervelende revue-achtige voorstelling in haar eigen theater in Haarlem.

Er is een hardnekkig verhaal over een schrijver, die bij een bekende boekwinkel zijn eigen boek prominent vooraan zette. Hij werd pardoes de winkel uitgezet.

Ik mijd mijn oude straat – als een geliefde met wie het plotseling en tegen je zin uit is gegaan.

Ik had ooit een man die bij mij feilloos elke nieuwe rimpel en elk extra pondje signaleerde.

‘Het was donker en het regende, ik wist je adres niet meer. Toen zag ik een verlicht raam met allemaal boeken en wist ik dat jij er woonde.’

‘Wat fantastisch dat jullie verse soefganiot hebben,’ zeg ik en ik staar bijna ontroerd in de pan olie waar de speciale oliebollen liggen te dobberen. Het scheelt weinig of ik voeg er iets totaals onzinnigs aan toe als ‘Net als vroeger bij oma thuis.’

Het is donker in De Pijp en ik droom van de grachten en de huisjes van de Jordaan. .

Hieronder een mailwisseling tussen mij en Mireille na het uitkomen van Liefdeswerk, met toestemming van Mireille hierbij de wereld in geslingerd.

Zelden kwam een nieuw boek zo stilletjes bij me binnen.

Je hebt mannen die boeken lezen in treinen. Mannen die cocktails drinken. Mannen met staartjes. Mannen met sleeves. Mannen met brillen. Enzovoort.
En ik ken een man die met vogels praat.