Anna van Praag

Wat is mijn leven toch glamourvol! Ik schrijf dit stukje liggend op een 7persoonsbed, omringd door spotlights en camera’s.
(lees verder)

‘Mam, als wij geen stoof hebben kunnen we nooit meer andere kinderen hier uitnodigen. Dan staan we echt voor gek.’
(lees verder)

Basisoutfit nummer 1 in Montrefrio: het joggingpak. Niet alleen op de school (want twee keer in de week gym en geen kleedkamers), maar ook gewoon in het straatbeeld. Gecombineerd met merkloze gympen of kunstleren laarzen met spekzool en een vormeloze parka – dit alles in de tijdloze modekleuren grijs en beige.
(lees verder)

Je bent negen jaar. Snel, slim en reuze onafhankelijk.
En je gelooft nog onvoorwaardelijk in Sinterklaas.
(lees verder)

‘Ik heb nog maar vijfentwintigduizend euro te besteden aan kunstactiviteiten voor vijfentwintig klassen,’ moppert de cultuurcoördinator van de Amsterdamse school. ‘Daar kan ik niks mee.’ En een collega-schrijver klaagt: ‘CKV maakt zombies van de kinderen, ze stelden niet eens vragen. Toen ben ik na twintig minuten maar weggegaan.’
Het spijt me, maar nu ik een tijdje in Spanje woon, kan ik dit soort verhalen bijna niet aan. Natuurlijk, het wordt allemaal minder en zelf liep ik voorop in de demonstratie tegen kunstbezuinigingen, maar toch: koester wat er wel is! Nog steeds.
(lees verder)

In de lobby van een hotel in Portugal, wachtend op de nachtbus terug naar huis.
(lees verder)

Alles mogen jullie van mij weten. Of bijna alles. Mijn meisjes mopperen soms over het figureren in mijn semi-openbare leven (Chaia stelde gisteren nog voor dat ze er geld voor zou krijgen), maar dat weerhoudt me er nog steeds niet van om vrolijk door te bloggen. En als het hier niet staat, dan toch algauw wel in een van mijn boeken.
(lees verder)

Je kunt mij echt alles aansmeren. Zelfs de Spaanse Wachttoren belandt altijd op de eettafel (en daarna natuurlijk wel in de prullenbak). Dus sta ik vandaag met een kilo kleine vieze visjes in de keuken.
(lees verder)

‘O neeee, ze zingt weer!‘ Doodmoe worden mijn dochters van mijn idiote geheugen voor liedjes.
(lees verder)

Waarom ik zo houd van Amsterdam, ontdekte ik pas toen ik er weg was.
(lees verder)