Anna van Praag

Ik was altijd zo blij dat er in Montefrio maar één school was. Dan heb je niet al dat lastige kiezen en gedoe van Nederland. Alle kinderen gaan hier gewoon naar dezelfde middenschool. Maar ja, inmiddels is Bloem bijna zestien en moet oersaaie definities leren uit hele oude lesboeken, temidden van kinderen voor wie Montefrio de hele wereld is – en zal blijven. Dus die verveelt zich. (lees verder)

De trein was het decor van een horrorfilm geworden, inclusief opspattend bloed en gillende figuranten (lees verder)

Een tijdje geleden schreef een Turks meisje op mijn site dat ze een klacht tegen me wilde indienen. ‘Deze schrijfster discrimineert’. Het ging over Vossenjacht en ze had duidelijk de quintessence van het boek gemist. Toch werd ik er best pissig van. Discrimineren, ik?!
Maar vandaag betrap ik mezelf ineens op een behoorlijke intolerantie (lees verder).

Het klinkt zo romantisch, maar het ziet er zo lelijk uit. Een dorpsfeest in Zuid Spanje. (lees verder)

‘Ja hoor dat wordt een zenuwbehandeling’, zegt de tandarts, ‘kom over twee weken maar terug.’
‘Maar…’
‘Ibuprofen, de zwaarste dosering. Als je nu met de assistente mee wilt gaan, kijkt zij wanneer er een plekje voor je is.’
Ik verbeeld het me niet, hij kijkt bepaald wellustig.
(lees verder)

Ik heb een avontuurlijk leven. Daarvoor hoef ik niet eens te reizen. Je kunt – bijvoorbeeld- ook ergens langs de rafelrandjes van Europa gaan wonen en je een halve pionier voelen (lees verder)

‘Als ik op meisjes zou vallen, dan misschien wel op jou,’ zeg ik tegen een vriendin. Om er overdreven stoer aan toe te voegen dat die tijd achter me ligt, been there, done that…
Maar later zoek ik wel de CD van Veronique Sanson op. (lees verder)

Het zal vast als een grote verrassing voor jullie komen, maar donderdag is het Dia de Andalucía. Hier weet elke kleuter dat. (lees verder)

‘Mam, mijn gymleraar wordt nu echt raarder en raarder.’
Ik was zo lekker jarig in Sevilla. Samen met Ilco heel veel wijn gedronken, een gouden broek gekocht en in hete bubbelbaden in de regen gelegen. En nu kom ik thuis en barsten de kinderen weer los met hun verhalen. (lees verder)

Juan Carlos zou een voorbeeld moeten nemen aan zijn collega Beatrix en plaats moeten maken voor zijn zoon. Dan kan het tenminste eindelijk weer wat worden met het Spaanse koningshuis. (lees verder)