Anna van Praag

Een heel groot voordeel van iemand van je eigen generatie daten, is dat je vaak aan een half woord genoeg hebt.

Vanmorgen werd ik wakker
van de vogels.

En ik dacht: waarvan werd ik wakker?
Van de vogels.

Van het licht ook, maar
meer van de vogels.

Het licht zacht zingend,
de vogels keihard.

Hans Andreus, De Vogels

Milan. Juno. Dat zijn mijn nieuwe schatjes. Ik ben al anderhalf jaar met ze bezig.

Mireille en ik gingen op excursie: naar de Nederlandse boekenberg. We voelden ons al heel gauw Sjakie.

‘Je timing klopt niet helemaal,’ zei de leesconsulent.

Het is een beetje four weddings and a funeral dezer dagen.

Waar heb je spijt van? Er schijnen nogal wat standaard antwoorden te zijn die stervende mensen geven op deze vraag (trouwens een klotevraag om te stellen aan iemand die toch al doodgaat, maar dat terzijde).

Zeilen, motorrijden. Dat waren met stip de hobby’s die op 1 stonden  bij de mannen op de datingsite.

Het is doodstil in de middeleeuwse straatjes.

Mijn opperheks is dood.