Anna van Praag

Laatste keer dat ik het deed? Toen ik Spaans studeerde, een keer in de maand als de muizen echt te opdringerig werden. Concierto para una sola voz van Tania Libertad erbij, een keihard gillied, mijn buurmeisje zong aan de andere kant van de muur vrolijk mee. (lees verder)

Ik doe de deur open en de wereld ontploft. (lees verder)

Op Valentijnsdag heb ik een date, het is het eerste dat ik doe die ochtend. Met de tram helemaal naar Amstelveen. Daar wacht dan een lieve grijze man op me. (lees verder)

Ik ben nu een half jaar ‘uit huis’ en dit is nog niet eerder voorgekomen. (lees verder)

‘Chaia,’ zeg ik. ‘We moeten echt ophouden nu. Ik ben bang dat je te veel op mij lijkt.’ (lees verder)

Schoolschrijver zijn is een fascinerend baantje. Nergens anders stuiter je binnen een paar uur van wanhoop naar euforie. (lees verder)

In mijn mailbox: ‘Hallo Anna, welkom bij het Erotica-team!’ (lees verder)

Het was een koude nacht aan het eind van januari. Boven de grachten van Amsterdam hing een onwaarschijnlijk grote blauwe maan. Slechts een huis was schaars verlicht, kaarsje voor het raam. Daarbinnen lag een vrouw hard te zuchten, een man en twee oma’s aan haar zijde. (lees verder)

Ik denk soms dat iedereen zo poëtisch en avontuurlijk is als mijn vrienden.
(lees verder)

Jullie zijn allemaal verhalenvertellers, zegt de directeur. (lees verder)