Anna van Praag

Je weet dat het gaat komen. Je weet alleen niet hoe en wanneer.

Ineens gaat het snel allemaal. Over twee weken ben ik getrouwd. Twee weken!

Niet alleen mijn lichaam deed aan topsport dit weekend, mijn brein ook.

I am wonderful. I deserve to be wonderful. And I contain multitudes.

‘Dat lijkt me wel moeilijk,’ zei de jongere vriendin, ‘dat op een gegeven moment je lichaam minder strak wordt.’

De band van J was lek en dus moesten we lopen van de Jordaan helemaal naar de Pijp. Dat was bepaald geen straf.

Een heel busje pumpkin spice. Twaalf pakken espressokoffie. Zeventig keer dezelfde playlist. Zeker vijftig keer uit bed of uit de douche rennen naar een opschrijfboekje.

Ik droomde de hele nacht van de dood.

Ik ging een beetje schilderen bij mijn dochter en haar vriend. Die hebben een etage gekocht in een schattig straatje in Bos en Lommer.

Ik zag natuurlijk enorm de metafoor van het huwelijksbootje op de woelige baren, misschien had ik het zelfs daarom wel geregeld.