Een boek en een roos

‘Ga je mee naar Barcelona?’ vroeg de leuke man.
‘Nee,’ zei ik.

J had een uitnodiging voor een filmfestival daar, ik kon mee en had alleen mijn vliegticket hoeven te betalen. Toen hij vrijdag de deur uit ging, had ik zoveel spijt. Vliegschaamte is goed, maar dit kreeg ik notabene bijna in de schoot geworpen.

Sexy

Uiteindelijk had ik een topweekend, met afspraken met fijne mensen, de jongste dochter van Schiphol halen (hoera!), en op vrijdag de start van een mooi schrijfklasje aan mijn keukentafel. En het belangrijkste wellicht: ik zat uren te bouwen aan en te denken over het boek na Jona. Vroeger, toen ik nog een druk gezin had, ging ik voor zo’n begin altijd een week in een huisje aan de Wadden zitten, nu heb ik die ruimte gewoon om mij heen. Ik dacht en ik wandelde, al denkend, urenlang. Zondagochtend schrok ik wakker uit een koortsige droom en kon meteen, nog in bed, een half opschrijfboekje volschrijven, met een op verliefdheid lijkende bezetenheid.
Ondertussen had ik ook nog een hotline met Barcelona. Daar was het Sant Jordi: de jaarlijkse feestdag waarop je aan de mensen van wie je houdt een boek en een roos geeft (lees die zin nog een keer). J stuurde foto’s en filpmjes van festivalachtige allure, waarin het overal rozenblaadjes regende en je blije schrijvers zag signeren tussen stapels en nog eens stapels boeken. Boeken zijn sexy, dat is wel duidelijk.

Zullen wij in Nederland ook Sant Jordi gaan vieren?