‘Welkom terug in je studententijd,’ roep ik naar de bezoekster op de trap.
Ziehier mijn huizenblok naast de Coffeeshop in de Amsterdamse Pijp, met de graffiti op het oude kraakpand schuin ertegenover, het ietwat groezelig trappenhuis naar de tweede verdieping.
Ratten
‘Een paleisje,’ constateert de bezoekster eenmaal binnen. Ook twee hoog in de Van Ostadestraat kun je dus paleisjes maken. Heel wat comfortabeler dan toen ik op mijn negentiende drie straten verder woonde en de muizen door mijn kamer scheurden. De ratten op straat zijn er trouwens nog steeds. En de Albert Cuijpmarkt! De mensen die daar vol nostalgie over verzuchten dat die ‘niet meer is wat ie geweest is’ raad ik aan om aan het einde van de markt terug te komen, als het afbreken net is begonnen, of anders als het waait of miezert. De man van de stroopwafels waar ik als student al kwam, staat er nu met zijn zoon. Er is nu inderdaad vaak een idiote rij toeristen voor die kraam alsof dit koekje (twee keer zo groot) ineens Het Melkmeisje van de markt is – maar als je achterom komt word je als buurtbewoner meteen geholpen en krijg je standaard 50 cent korting. Kaas koop je bij Johan, vis bij Schilder, groente in de kraam tegenover de vis, en sieraden bij Shanti. Minder dan twee jaar hier wonen en het is alweer alsof ik nooit weg was. Soms vliegt het stille schrijven mij aan en de markt omhelst me dan. Meteen.
Waarna ik me weer terugtrek in mijn schrijfpaleisje. Als ik nu uit mijn raam kijk, is er overal bloesem, mijn hele huis baadt ervan in een wittig licht.
