Categorieën
Verhalen van een Amsterdams leven

De toekomst is vuur

Twee jaar lang gebeurt er helemaal niks. En dan ineens sta je de hele week in de spotlights.

Interviews houden. Een boekpresentatie. Een filmpremière.  Ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen.

De boekpresentatie

Zat ik ineens in de theaterzaal van de Oba met heel veel kinderen die ik schrijfworkshops had gegeven in de zomerscholen. Dan maken wij samen een volwaardig boek, nu al voor de derde keer. En niet zomaar een boek, een grappig, eigentijds en vaak ontroerend boek dat honderd procent professioneel gemaakt wordt en langs de lat van mijn eigen kwaliteitscriteria gelegd.  De toekomst is vuur, heet het boek deze keer.
‘Ik heb geen zin om te praten over zaken als achterstand of taalarmoede of ontlezing,’ zei ik tegen presentator Abdelkader Benali. Ik ben geen juf. Ja, deze kinderen zitten op scholen aan de randen van Amsterdam waar je harder moet werken dan in het centrum om hetzelfde te bereiken. Op deze scholen heb ik mijn stad trouwens pas echt leren kennen, voorbij mijn eigen bubbeltje.  En daar probeer ik iets aan te wakkeren dat er allang is – en hoe: verbeelding, liefde, de kracht van het verhaal.
‘Nee,’ zei ik op dat podium, ‘ dat is niet altijd makkelijk en het is soms heel hard werken, voor de kinderen en voor mij.’ Maar dan! Dan is daar ineens zo’n fonkelend nieuw boek, dan zitten daar kinderen stralend mee in hun handen, dan zijn de verhalen tot leven gekomen.

‘Een boek is voor de eeuwigheid,’ zei role model boer Ayoub die ook aanwezig was. Dat geloof ik dan weer niet, maar wat kan ons die eeuwigheid schelen. Nu, hier, vandaag hebben we samen iets prachtigs gemaakt!

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *