Ik weet nog hoe ik zelf twintig werd.
Ik had al maandenlang met mijn vriend door Zuid Amerika gereisd, ik had in een kraakpand gewoond, in Parijs gestudeerd.
Volle maanfeesten
En toen ik twintig werd, was ik net begonnen aan de UvA, Spaans. Ik woonde drie hoog achter in De Pijp, in een piepklein turquoise huisje waar ’s nachts (en overdag) de muizen feest vierden. Ik had een studentenbaantje in het theater, hing avonden lang in de Smoeshaan. De wereld draaide op volle toeren en ik stond precies in het midden van alles.
Precies zo wordt mijn eigen dochter twintig vandaag. Om zes uur vanavond, want dan is het middernacht in Thailand. We kunnen haar niet bellen want ze zit dan middenin de jungle en slaapt op drijvende hutjes in een meer. In de app foto’s van volle maanfeesten waar iedereen heel hippie-achtig in regenboogkleuren beschilderd is, verhalen over boeddhistische feesten en stappen in Bangkok.
Alsof ik in een tijdspiegel kijk. Dertig jaar terug, ben ik ooit zo vrij geweest als toen? Zo vol van mezelf en van verwachting.
Zo is ook dit kind, blozend en stralend, om in te bijten zo mooi. Ik drink morgen – onze tijd- gin-tonics met haar beste vriendin en man wat zullen we proosten op haar. Liefste Chaia, wat doe je het toch allemaal verschrikkelijk goed, leven!
Één reactie op “Ode 26: twintig!”
Elk jaar zijn onze dochters weer op dezelfde dag jarig. Vandaag om 18:00 de jouwe en vandaag om 17:00 de mijne: ze is een jaar aan het backpacken en vliegt op dit moment van Melbourne naar Manilla. Als ze daar aankomt, is ze opeens jarig. Door het tijdverschil met Melbourne en met Nederland lijkt de start van 30 januari maar een heel willekeurig moment.
Onze dochters lijken zoooveel op elkaar, dat verrast me steeds weer. Proost op onze kanjers, Anna!