Nee, geen ode aan de film, al is die geweldig. En het is ook nog niet 2 februari.
Maar een dag beginnen alsof het voor het eerst en gloednieuw is. Gisteren lukte me dat.
Alle goeroes zeggen: wees in het nu. Want in het nu is alleen het nu. Nooit begrepen, tot gisteren.
Hippiemeisje
Ik stond heel vroeg op, zo vroeg dat er nog geen dromen waren in mijn hoofd, geen nachtflarden of niks. Er was alleen nog maar de nacht zelf.
En toen werd het dag. En ik was niet wie ik gisteren was of vroeger of ooit, ik was alleen maar de Anna van dat moment. Het was zo makkelijk!
Ik dronk koffie, niet omdat ik dat altijd doe maar omdat ik zin had in koffie. Ik schreef een beetje verder aan iets voor een nieuw boek en ook dat was nieuw en ongekend.
Daarna ging ik naar Schiphol, het regende een beetje. Op Schiphol zwaaiden we de middelste dochter uit. Dat was niet moeilijk omdat ik nog steeds groundhog day aan het vieren was in mijn eentje. Dus er was geen drama omdat er alleen maar nu was. En dus ook geen missen. Er was gewoon dat heerlijke hippiemeisje met haar rugzak en haar vlechten, dat zo’n zin had in haar avontuur.
Procrastinatie
Zelfs dat ik daarna nog iets van acht uur aan mijn belastingaangifte zat te werken, was niet erg. Nee, leuk is anders, maar ik had opvallend weinig last van procrastinatie. Ik ruimde gewoon die hele schoenendoos op. Ik zat mezelf in zijn algemeenheid geen seconde in de weg, omdat ik precies daar was waar ik was en dus ook wilde zijn.
Het regende nog steeds, ik fietste er doorheen zonder mopperen, ja ik werd nat. En het werd weer nacht.
Ik vond het een openbaring – zelfs al lukt het me hierna misschien wel nooit meer. Dat elke dag nieuw is, ook al is het dezelfde jij op dezelfde plek in dezelfde tijd.
