Anna van Praag

Er zat een filosoofje in de klas. (lees verder)

Dat je vriendin op afstand zegt: ‘Koop troost-lingerie voor jezelf.’ 
Dat je er langs dwaalt in de Bijenkorf en de stofjes voelt, de prijzen checkt, licht kwijlend (maar daar kan je niks aan doen). (lees verder)

Drieënvijftig,’ zei ik ferm, waarop de kinderen in de klas als op afspraak allemaal tegelijk begonnen te huiveren en geschokt hun handen voor hun gezichten te slaan. (lees verder)

Nu de kantoorbaan even uit beeld is, kan het weer: lopen. (lees verder)

Het is een dun laagje. Dat van de zelfredzame geëmancipeerde zelfstandige enzovoort vrouw van de wereld.  (lees verder)

Hier in de straat is iets dat ‘House of Valentine’ heet. 
Daar kun je met je date in vier opeenvolgende zones verblijven: the safe zone, the truth zone, the intimate zone en the free zone. (lees verder)

Vroeg opgestaan. Gordijnen open, verwarming aan. Lichtjes en sfeervolle kaarsjes ook aan. (lees verder)

Ja ik weet heus wel dat je beter militairen kunt zeggen. Maar toch: ik was in een soort sprookje met soldaten beland.  (lees verder)

Er lag een contract op tafel. (lees verder)

We stapten een andere wereld binnen. En de wind floot hoog om onze ramen. (lees verder)