Anna van Praag

Lieve Dunya,

Onze liefste poes begon heel hard te grommen toen ze bij de dierenarts binnenkwam en ik onderdrukte de neiging om als een irritante moeder te zeggen: ‘Dat doet ze anders nooit.’ (lees verder)

Eind deze maand is het drie jaar geleden dat ik ging eten met een oude bekende. (lees verder)

‘Kijk,’ zeg ik tegen Dunya. ‘In dat huis woonde ik toen ik zo oud was als jij.’  (lees verder)

Ik heb nogal iets aangericht in een jong gezin. (lees verder)

Ik kreeg een prachtig nieuw woord cadeau, ben er al de hele dag blij door. (lees verder)

Mijn zus geeft me een super-koptelefoon cadeau, zo eentje als bouwvakkers dragen. (lees verder)

Laten we vluchten naar het bos, zeiden J en ik. Daar is vast schaduw en geen smog. (lees verder)

Ook in verzorgingstehuis De Flesseman hebben ze het zwaar met de hittegolf.
(lees verder)

Het is tien uur ’s avonds als ik langs de Hema op Centraal kom. Precies twaalf uur geleden was ik hier ook en kwam ze aanlopen.  (lees verder)