Anna van Praag

Misschien liep ik toch wel door naar Zoutelande. (lees verder)

Ik ben op een festival. Met een rode loper en alles. (lees verder)

Ik kan je mama niet zijn. (lees verder)

Ik kan magisch schrijven, dat heb ik al vaker meegemaakt. (lees verder)

Ik denk dat we allemaal wel zo’n buurman hebben. (lees verder)

Ik moest een galajurk. (lees verder)

Ik ging heel gewichtig in gesprek met een financieel adviseur. Het was snel afgelopen.  (lees verder)

Boswachters. Zeebonken. Strandjutters. Qua stoere natuurmannen ben je op de Wadden wel aan het goede adres. (lees verder)

Kampvuurliedjes zingen op een verlaten strand bij het vallen van de avond. Met de boswachter de duinen in. Stoer uitgaan in de lokale disco. Bleekjes weer aan het ontbijt aan de lange tafel. Allemaal tegelijk op de telefoon – maar dan ook weer urenlang spelletjes doen of bloemen plukken in de zelfpluktuin. Stargazing.  (lees verder)

Met brandnetel, fenegriek, jong of oud of met pesto. ‘Welk kaasje vindt u zelf het lekkerste?’ vraag ik in de boerderijwinkel.
‘Dat zeg ik niet,’ zegt de oude boerin resoluut.  (lees verder)