Anna van Praag

Het was een goed feestje.
(lees verder)

Eens in de drie jaar, dan ben ik een beetje beroemd. (lees verder)

We zitten bij het consulaat, ineens weer alles Spanje. (lees verder)

‘Mam, jij draait altijd zo met je heupen als je danst.’
(lees verder)

En komt mijn naam dan ook op de gevel? Of nouja, die van mijn boek?’
(lees verder)

In het huisje naast ons zitten 12 mannen. Aan de andere kant: 8 mannen. Veel blote ietwat vlezige bovenlichamen en kratten vol goedkoop bier zie ik voorbijkomen. (lees verder)

‘Niet de mist is gevaarlijk,’ zegt de oude wadloper. (lees verder)

‘Mam, kom je het weerwolvenspel doen? Hoezo te laat? Jij bent de allerbeste spelleider.’
(lees verder)

Wakker met een bonkend hart.
(lees verder)

‘Het glazuur van je tanden is aan het verdwijnen,’ zegt mijn tandarts. ‘Pas op met zure dingen eten. Zoals fruit.’
Ik voorzie alweer allemaal extra kosten. ‘En wat is de behandeling?’
‘Er is geen behandeling,’ zegt de tandarts (jong, slank, rimpelloos) vrolijk. ‘Glazuur dat weg is komt nooit meer terug.’ (lees verder)