Anna van Praag

Je hebt mijn leven veranderd, zoals geen enkele andere schrijver. En nu het ongelooflijke is gebeurd dat je dood bent, wil ik een paar woorden planten bij je graf. (lees verder)

Ze stuurt me een paar berichtjes. ‘Lieve Anna en jouw Angels. Dat wilde ik zó graag een keer opschrijven.’ (lees verder)

Ik zou wel een prinses willen zijn en dat ik nooit boodschappen hoefde te doen. Van sommige winkels moet ik bijna huilen. (lees verder)

In de beslotenheid van de Spaanse schoolbus heerst het recht van de sterkste. Van willekeur en intimidatie. Daar regeert het buswijf – met volle steun van alle ouders (lees verder).

Wintertenen, loopneuzen, regen die tegen de ramen slaat. ‘Ik dacht dat in Spanje de zon altijd scheen,’ schrijft een collega. (lees verder)

Mama, als wij met zijn tweetjes samen zijn, weet je wat ik dan het allerliefste wil?’ (lees verder)

En ik was nog wel de laatste kluizenaar zonder (lees verder)

5 kilo sinaasappels, een kistje aardbeien, 3 kilo tuinbonen, 24 eieren, een hele kip in kwarten… Vriendin J gaat steeds geschrokkener kijken. ‘Daar doe ik thuis meer dan een week mee. ‘
Het zijn de boodschappen voor een dag of twee, drie. (lees verder)

Als Pegasus niet mee mag, dan ga ik ook niet’. (lees verder)

Er is een lentefeest in Granada. Klinkt dat niet als het begin van een lyrisch gedicht van García Lorca? (lees verder)