Anna van Praag

Herfst in mijn stad. (lees verder)

Uit de verspreide boedel kwam ineens een grote witte zak van een bruidswinkel in Utrecht tevoorschijn.
(lees verder)

De Anna van mijn dromen is een stoer wijf. (lees verder)

Ik geloof dat ik bijna weer op reis kan naar Spanje. Dat alle dingen die moeilijk waren nu wel klaar zijn en ik gewoon weer kan genieten van beeldschoon Andalusie. (lees verder)

‘Ben je een wicca?’ vroeg de vrouw van het heksenwinkeltje waar ik net had gevraagd om ‘een panty met pentagrammen erop.’​ (lees verder)

Ik heb een nieuwe mantra. Het is eigenlijk heel simpel. (lees verder)

Ik loop even binnen bij de dochter in haar restaurant. ‘Neem een drankje, mam,’ zegt ze. Dat geeft me de mogelijkheid om op een stoel schaamteloos alle kanten op te kijken om haar bezig te zien als serveerster. (lees verder)

J heeft een nieuwe filmbaan, in Zeeland. ‘Gaan jullie daar nu wonen?’ vragen mensen soms, om meerdere redenen een hele rare vraag.
(lees verder)

Ik lette niet op en stapte in het boemeltreintje van Rotterdam naar Amsterdam in plaats van in de Intercity Direct. (lees verder)

Schrijven doe je in je eentje, ook als je niet achter je computer zit.
(lees verder)