Anna van Praag

Nee, geen ode aan de film, al is die geweldig. En het is ook nog niet 2 februari. (lees verder)

Een professioneel Smith&Wesson mes dwars door de Amerikaanse vliegtuigdouane smokkelen, hoe doe je dat? (lees verder)

Een geboorte gaat soms met een knal. En soms heel geleidelijk. Precies zo gaat het grote kind van de moeder af de wijde wereld in. (lees verder)

Lekker de fik in al die bomen. (lees verder)

Ach het pieploze leven.
(lees verder)

Ik ging gewoon werken. (lees verder)

Dochter 1, terwijl ik dit schrijf, is op weg naar Los Angeles.
Dochter 2 vertrekt over minder dan twee weken met een open ticket naar Thailand.
Dochter 3 gaat het tweede semester studeren in Mexico Stad.
En ik? Ik worstel. (lees verder)

Mijn zilveren slavenarmband die ik kocht op het busstation van Granada die ene dag toen ik mezelf wilde versieren. Mijn gloednieuwe kerstoorbel, slechts zes uur gedragen. Dochters sleutelbos met de dure gecertificeerde huissleutel eraan. En o ja, mijn hele sporttas, met daarin de allermooiste ganesha. (lees verder)

Ik kocht een kerstengeltje voor Maria. Maria is mijn moeder. (lees verder)

Ik was boos, een tijdje geleden al. En ik reageerde het af op de vriend. (lees verder)