Anna van Praag

‘Is er hier iemand in de zaal die nooit, zakelijk of privé in een pittig conflict is beland?’ Interviewer Frenk stond voor een volle theaterzaal. Niemand stak zijn vinger op.
Ja, toch. Eén persoon.  (lees verder)

Ik stond te wachten bij zes liften die alleen maar de hele tijd omlaag zoefden, terwijl ik toch echt omhoog wilde. Alsof die liften wilden zeggen: ‘Doe het niet. Ga terug nu het nog kan.’ (lees verder)

De dochter heeft ‘cravings voor pepernoten.’ (lees verder)

Ik zat voor het eerst aan tafel bij een nieuwe uitgever. (lees verder)

‘Tussendoor heb je een uur pauze,’ zei de vrijwilligster van de bibliotheek. ‘Hier om de hoek is een groot winkelcentrum. Kan je even een frisse neus halen.’ (lees verder)

Het was broerzusdag op Facebook. Ik begreep het niet zo goed, het was ook iets met aandacht voor kanker. (lees verder)

Komende week is het 36 jaar geleden dat ik de liefde van mijn leven ontmoette. En precies 1 jaar geleden dat ik mijn spullen in een busje laadde en bij hem weg liep (er is een foto van). (lees verder)

k kreeg het verzoek of ik een verhaal wilde schrijven voor een bundel die ‘Lessen van mijn moeder’ heet. (lees verder)

Company dress. Zo noemt mijn oudste dochter ze. Van die jurken met een rits op de rug, waar je aan- en uittrekhulp bij nodig hebt. (lees verder)

Dat je per ongeluk goed in iets bent terwijl je eigenlijk iets anders beoogt.
(lees verder)