Anna van Praag

Sandaaltjes uit, sokken aan. Glittersokken.

‘Die vrouw met wie je al de hele tijd aan het dansen bent, is mijn moeder,’ zegt mijn oudste dochter tegen haar leeftijdgenote.

Toch wel echt de allerberoemdste kinderboekenschrijver.

Ik propte een extreem lange Bollywood style galajurk met gazen onderrokken in mijn koffertje.

Waar ben je nou, waar ben je toch?

Ik was bij een voorstelling, waar een vraag werd gesteld aan het publiek. Dit is mijn antwoord, het gaat naar de IND.

De studenten zijn er weer. Ze kwetteren en kakelen en fonkelen.

Ik dacht dat ik superwoman was. Ik was het niet.

Ik was met een klap terug van Texel, ik had meteen alweer lesgegeven, door Amsterdam gestruind met J, een rare film gezien, eetgasten gehad, ik zat er weer middenin en ik maakte genoeg mee.

“Als je doet of het goed met je gaat, dan is dat op een dag ook zo. Water zoekt zijn weg door de greppels die jij ervoor hebt gegraven.”