Anna van PraagOns huis is oud, er is al van alles in gebeurd voordat wij kwamen. Er woonden boeren met geiten, een schijnbaar keurig Engels stel had er een bed&breakfast, en er heersten excentrieke dametjes, zoals de in Montefrio nog steeds legendarische Victoria. En dan heb je nog al die mensen die allang vergeten zijn. Of niet helemaal, want sommigen zijn er nog. Dat weet ik want ik zie ze bijna dagelijks. En mijn dochter ziet ze ook, ontdekte ik laatst.
(lees verder)
Auberginekoekjes, auberginesaus, auberginegratin, auberginemedaillons, auberginesalade… soms ben ik het zo zat! Wat nou seizoensgroente, wat nou leuk van het land, doe mij iets heerlijk verwerpelijks uit de kas.
(lees verder)
Ik hoor mezelf best vaak zeuren dat ik nergens thuis ben, ook niet in Spanje. Of over al het gedoe dat hoort bij moeder zijn. Maar vandaag was anders.
(lees verder)
Het zijn slome dagen, een beetje wazig en opruimerig. En toen vond ik ineens dat vinyl singletje tussen de platen. Het was een telefoonliedje, helemaal krakend en erg dramatisch, zoals dat hoort met telefoonliedjes.
(lees verder)
‘We hebben de druiven in huis, de nieuwe rode onderbroeken en zelfs de driekoningenkrans is besteld. Laat dat nieuwe jaar maar komen,’ zegt Bloem. Tevreden gooien we de oliebollen in de olijfolie.
(lees verder)
‘Hoe komt u aan uw ideeen?’ Deze vraag, in allerlei vormen, hoor ik het vaakst. Er gaat eigenlijk geen week voorbij zonder die vraag (meestal via de mail). Vandaag bij wijze van antwoord het verslag van een gebeurtenis die zomaar een boek zou kunnen worden.
(lees verder)
Wat deden mijn man en mijn dochter gedurende zo’n beetje deze hele kerstnacht? In het overvolle ziekenhuis van Granada rondhangen. (lees verder)
Lees verderIk zoek een afschuwelijk kerstverhaal. Stond in een boek dat ik al heel lang kwijt ben. Wie weet welk verhaal ik bedoel?
(lees verder)
En toen zat ik bij de dierenarts met de poes op schoot, heel zachtjes tegen dat wezenloze koppie te praten. Die spuit was zo groot en het spul erin zo griezelig oranje. En ik wou nooit meer een poes of wat voor beest dan ook waar je per ongeluk van gaat houden. En ik wou ook dat ik mijn eigen moeder nog kon inschakelen voor dit soort roktlussen.
(lees verder)
Ik wil een joodse kandelaar! Het slaat nergens op, maar toch. Niet dat ik hem ga krijgen – en al zeker niet op tijd voor chanoekah.
(lees verder)