Laatst trof het me ineens als nattevogelpoepopjefietszadel/ keiharderegentoenjenetlekkergingwandelen/ dezoveelstelektrischefietsdiejebijnavandesokkenrijdt.
Natuurlijk wist ik het allang. Ik praat er altijd trots en tegelijk casual over.
Niks structureels
ZZP-er. Freelancer. Hoe je het ook maar wilt noemen. Geen baas. Geen vast inkomen. Geen pensioen. Geen vangnet.
Geen vangnet.
Ik staar naar mijn bank-app, naar de getallen die samen mijn leven vormen. De getallen die zich kunnen transformeren in briefjes en munten waarmee ik elke maand de hypotheek, mijn eten en dat voor iedereen die mij me komt, mijn sportschool, de ziektekosten, de filmkaartjes de dierenarts de kapper de dakreparatie aan het huis enzovoort betaal.
Geen vangnet.
Geen rijke man of erfenis op de achtergrond. Geen kinderalimentatie of -bijslag. (Nog) geen AOW of andere ondersteuning. Helemaal niks structureels. Ook geen vette spaarrekening trouwens. Want ik werk ook nog eens in een branche waar het geld niet tegen de plinten klotst.
Ineens beneemt het me de adem. Wat als ik val?
In zulke gevallen denk ik altijd snel aan mevrouw Drent. Mevrouw Drent die een vrij beroemde astrologe was (google maar) en ook een baken voor mijn bloedeigen moeder. Mevrouw Drent die ook een beetje helderziend was en regelmatig ongevraagd dingen mededeelde over mensen die eigenlijk privé waren.
Die mevrouw Drent dus, die had op een dag tegen mijn moeder gezegd: ‘Die oudste dochter van jou zal in haar leven nooit problemen hebben met geld.’
Mevrouw Drent is mijn vangnet.
