Het regent een beetje op het Heinekenplein in Amsterdam. Maar daar heeft niemand hier last van.
Alle restaurants en cafés staan buiten met kraampjes, bij het Indiase restaurant klinkt keihard Bollywood muziek.
Heupwiegend dansen
Het werkt enorm, iedereen die langsloopt begint te dansen en allemaal op dezelfde manier: heupwiegend, met wijde armen. Wat hier voorbij komt is écht heel Amsterdam, niet alleen de studenten, de expats en witte bakfietsgezinnen. Vandaag is het Heinekenplein het centrum van de wereld.
En J en ik ertussen, na een wilde tocht van de Wallen (waar mijn muziekneefje Simon staat te draaien en zelfs de hoeren kroontjes dragen) dwars door de hysterische negen straatjes naar de Noordermarkt waar een vriend in een coverband de Blues Brothers zingt. Kijken naar het botenfeest in de gracht en, eenmaal terug in Zuid, nog even tussen de rommelresten van de fancy Apollolaan.
Voor old time’s sake waren we ook nog even in de Haarlemmerstraat, is het nog maar twee jaar geleden dat ik hiervandaan verhuisde? Dat ik bang was niet goed in de Pijp te kunnen aarden?
J en ik eten heupwiegend biryani. Praten lukt alleen als we keihard schreeuwen. Onze voeten doen pijn van al het lopen en het begin nu echt wel guur te worden. Het vlaggetje, door mijn dochter vanmorgen nog zo gezellig op onze wang geschminkt, verandert langzaam in een vage veeg.
