Categorieën
Verhalen van een Amsterdams leven

Van de suegra

Dat hij zo tof is, echt de gedroomde schoonzoon. Dat heeft de bekende acteur over hem gezegd, een paar dagen geleden nog.

Jelmer draait inmiddels zo lang mee dat ook de meesten van mijn vrienden hem wel kennen.

Leuk haar

Niet dat hij nou zo nadrukkelijk aanwezig is, integendeel. Jelmer heeft dat aantrekkelijke van de man die bescheiden is maar niet onopvallend. En ja, hij tikt een paar goede boxes: sportief, goede baan als fysio (net master gehaald), leuk haar.
Het belangrijkste is natuurlijk dat hij recht in de ziel van mijn oudste dochter kijkt. En als hij dat niet meteen ziet, dan helpt ze hem wel even, want die twee zijn echt en eerlijk met elkaar. Jelmer laat haar vrij als ze wil reizen en tijdrovende werkklussen doen, ook al mist hij haar soms behoorlijk. Hij is onlangs het avontuur aangegaan om met haar te gaan samenwonen. Dat gaat met veel gepraat gepaard, want mijn dochter is als de dood om in een of andere vrouwelijke fuik terecht te komen – ik snap haar meer dan me lief is.
Ik zal nooit vergeten dat Jelmer een lans brak voor de man die ik na Bloems vader in mijn leven toeliet. De dochter had tijd nodig om daaraan te wennen, die tijd kreeg ze natuurlijk maar het bracht mij wel eens in een spagaat. Dat Jelmer toen een keer zei dat hij ‘team J’ was, was een onverwachte meevaller.

Jelmer noemt mij altijd suegra. Hij heeft een kutjaar achter de rug. Maar ook een geweldig jaar waarin hij met Bloem ging samenwonen in een oud pakhuis in Haarlem. Ik weet vrij zeker dat hij dit stukje bijzonder ongemakkelijk vindt, dus – beloofd, yerno – ik maak er geen gewoonte van. Maar morgen wordt hij dertig en ik nodig het hele universum en alle sterren uit om dat te komen vieren.

2 reacties op “Van de suegra”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *