Categorieën
Verhalen van een Amsterdams leven

Verklikt

Liegen. Stelen. Schelden. Mag allemaal in mijn universum. Zelfs op de VVD stemmen.

Maar wat niet mag – echt niet –  is klikken

Avocado

Ik vond zelfs onze leuke burgemeester stom toen ze laatst zei dat we illegale bijeenkomsten bij de buren moesten gaan aangeven. Klikken doe je niet.
En daarom schrok ik zo, laatst.
Ik deed boodschappen bij de Albert Heijn. Bij de kassa was ik aan het rommelen met diverse tasjes van andere winkels, mondkapje, gewone tas, verkreukelde plastic tasjes, heel veel boodschappen. Met name dat mondkapje. Door mijn wankele evenwicht ben ik na zo’n bezoek in de drukke supermarkt vaak een beetje duizelig. Ik wilde snel, snel de winkel uit.
Maar daar stond ineens de beveiliger. ‘Mevrouw, u heeft een artikel niet betaald.’ Hij greep een avocado. ‘Wilt u die alsnog afrekenen?’
‘Tuurlijk,’ zei ik, ‘het kan per ongeluk gebeurd zijn.’
Ik had natuurlijk geen bon vanwege papierbesparing dus moesten we in de volle supermarkt -mijn eigen supermarkt- terug naar de kassa en ten overstaan van iedereen die bon laten uitdraaien. Het duurde nogal lang.
De avocado stond gewoon op de bon.
‘Sorry,’ zei de beveiliger. En hij voegde eraan toe: ‘Het zijn de andere mensen he? Andere klanten. Die kwamen mij waarschuwen dat u die avocado niet had afgerekend.’

En toen schrok ik pas echt. Al had ik – per ongeluk of expres- tussen mijn tig boodschappen bij die megaverdienende supermarkt 1 avocadootje niet afgerekend. En iemand ziet dat. Dan ga je toch niet lopen klikken? Get a life. Maar echt.

Één reactie op “Verklikt”

Wat een zielige mensen die verklikkers.Hebben ze niets anders te vertellen.Ik vind Nederland er niet op vooruit gaan de laatste tijd.Waar blijft mijn mooie land.
Maar ik wens je een heel fijn weekend met allemaal lieve mensen om je heen.

Laat een antwoord achter aan Liesbeth Kweldam Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *