Er lag een contract op tafel.
We hadden weer eens afgesproken, Jesse van de de uitgeverij en ik, ik had haar voor het eerst een paar stukken laten lezen.
Blij
Zo’n contract voor een boek is eigenlijk een formaliteit, het komt ook wel eens voor dat we het bijna vergeten of pas doen als het boek al bijna in druk is. ‘Het is een beetje als bij een relatie,’ legde ik uit aan de dochter die die avond langskwam. ‘Je hebt de intentie uitgesproken dat je met elkaar verder wilt, je bent al lang aan de slag, je leeft samen naar iets toe. Zo’n contract is dan net zoiets als het afsluiten van een samenlevingscontract: eigenlijk verandert er niks. En toch ook wel.’
Jesse en ik hadden nogal veel koffie gedronken in ons vaste cafeetje terwijl we praatten over het boek. Jesse zei: ‘Je weet toch dat we blij met je zijn?’ ‘Maar ben je ook blij met wat je nu gelezen hebt?’ hengelde ik. Want tot gisteren bestond het verhaal alleen maar door wat ik erover vertelde. En ik kan zeer beeldend vertellen, neem dat maar van mij aan.
Als antwoord wees Jesse naar het contract dat op de tafel lag. ‘Hoeveel duidelijker kan ik het maken?’
Ik zette ferm mijn handtekening. Dit wordt een mooi en spannend jaar!
