Vandaag is het 21-diner van de middelste dochter.
Nu komt er een harde splitsing tussen de lezers van dit blog: zij die mompelen: wat, je bedoelt een etentje? – en zij die roepen: o jaaa een 21-diner (op z’n Engels)
Gala-achtig
Geen idee wanneer het is begonnen of waar het vandaan is gekomen (Amerika?) maar het 21-diner is een begrip. Je hebt er zelfs speciale sites voor: hoe werkt een 21-diner? Het is heel chic, gala-achtig, met vrienden uit het hele 21-jarige leven van de jarige en de ouders koken en bedienen. Er zijn speeches, cocktails, meerdere gangen, tafelschikking, menukaarten en vaak ook een thema. In dit geval: roaring twenties (en de kleuren goud en zwart). In het midden van dit alles troont de 21-jarige. Sommige 21-jarigen doen er niet aan (zoals mijn oudste), maar de middelste gaat all the way. Dus ben ik al de halve week aan het boodschappen doen, koken, outfits bedenken, en aan het nadenken over een speech.
Ook interessant: het idee is dus dat scheidingen en andere familie-trivialiteiten even opzij worden gezet, net als bij een huwelijk of diploma-uitreiking. Gelukkig kunnen wij goed samen opereren als ouders, maar het is wel voor het eerst sinds tijden dat ik weer in mijn oude huis ben (de glazen suite is voor de gelegenheid afgehuurd) en kook in de ovens die ik ooit heb ingewijd voor de herberg. Vandaag is háár dag, haar manier om het volwassenworden te vieren. En wij als ouders stellen ons letterlijk dienstbaar op.
Over een week is ze echt jarig, dan heb ik tijd voor een verjaardagsblogje. Nu vertrek ik in alle vroegte eerst naar de school waar ik deze ochtend feestelijk onthaald ga worden als schoolschrijver – het komt maar goed uit dat ik mijn gouden galajurk al aan heb!
