Categorieën
Verhalen van een Amsterdams leven

Rituelen

‘Ben je joods?’ 

Die vraag krijg ik als ik zeg dat ik dit jaar een Chanoekah-plan heb: elke dag een kaarsje, latkes bakken en Chanoekah-verhalen vertellen.

Mariabeeldjes

Ik heb meerdere Mariabeeldjes in huis – maar ik ben ook niet katholiek. Wel dol op kerken, kerstliedjes en kerststalletjes. Ik hou van mantra’s zingen – als ik in de stemming ben. Met het suikerfeest koop ik baklava als ik eraan denk, en op Thanksgiving zou ik het liefst met al mijn dierbaren aan tafel zitten om te zeggen waar we dankbaar voor zijn.
Mijn religie is die van de rituelen. En hij is sterk: zonder rituelen kan ik niet leven. Als ze nog niet bestaan dan maak ik ze zelf wel. Elke dinsdag open huis, vaste tijd, altijd soep vooraf, de speciale pan. Elke donderdag met dochter filmpjes kijken. Maar ook hoe ik de kaarsen aansteek, de wierook soms, het avondgesprekje bij het bed van het kind. Misschien vond ik dat nog wel het lastigst aan reizen: de rituelen vasthouden, terwijl de omgeving veranderlijk was. Maar zelfs dat lukte, zo zat ik elke avond voor te lezen bij het kampvuur. De auto werd onze rituele plek. 
En nu op de Haarlemmerstraat heb ik me ingesponnen met een heleboel nieuwe rituelen. Zo bleek het alweer een ding te zijn om bij het mannetje op de hoek een kerstboom te gaan kopen, hij herinnerde het nog van vorig jaar. Dochter en ik sjouwden de boom omhoog, hij was per ongeluk veel te groot. ‘Eigenlijk een boom voor een grachtenpand,’ zei ik.
‘Dan is dit vanaf nu een grachtenpand,’ zei ze. Het rook meteen overal naar dennenbos.  

Ik zette Glee Christmas op en ging iets fiksen met warme chocolademelk. Rituelen maken een thuis. 

 

Één reactie op “Rituelen”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *