Dingen online kopen, vaak gaat het mis op het formaat. Zoals dat ene poppenhuispannetje, ik vond het al zo lekker goedkoop.
En nu heb ik een reusachtige douchestang in huis, voor een best wel kleine douche.
Stang
Dus ik op mijn vrije dag met die stang op de fiets om die aan de andere kant van de stad te gaan ruilen. Bij de uitgestorven woonwinkel – een enorme hal met alleen maar lelijke spullen die je niet nodig hebt- zit een pluizige Amsterdamse in een nogal grote kassa. Als een vergeten kapitein in haar stuurhut.
Ik: ‘Wat is het rustig hier. En de schappen ook zo leeg.’
Vrouw: ‘Dat is omdat alles in bestelling is.’
‘Ik wil graag een andere douchestang.’
‘Links achterin.’
Vrouw, nadat ik weer terug ben komen lopen: ‘Ze zijn er zeker niet? We moeten ze bestellen.’
‘Hoe lang duurt dat?’
‘O, dat gaat heel snel.’
(uit frustratie steel ik een zakje gordijnringen).
Dat was een week geleden. Nog steeds niks gehoord van de woonwinkel. Bonnetje inmiddels kwijtgeraakt. Nu heb ik alleen nog maar gordijnringen.
Toch was het een zinvolle tocht. Want toen ik de woonwinkel uit stapte scheen de zon.
Ertegenover was een park. In dat park een terras. Op dat terras precies nog 1 stoel. In de zon.
Wanneer zat ik voor het laatst alleen op een terrasje in de zon een kopje goede koffie te drinken? Ik kon het me niet meer herinneren. Als die winkel een zinkend tankschip was, dan dobberde ik daarnaast zielsgelukkig met mijn sloepje op zee.
