Categorieën
Verhalen van een Amsterdams leven

Even beroemd

En komt mijn naam dan ook op de gevel? Of nouja, die van mijn boek?’

Ik hoor het mezelf zeggen, gretig als een klein kind tussen het snoep.

Stunt

We zijn in de Tolhuistuin, Monique van de uitgeverij en ik, om met de manager van dienst de boekpresentatie over anderhalve week door te spreken. Ik ben een beetje hyper, word al opgewonden als ik ze het woord ‘bittergarnituur’ hoor zeggen.
Juist omdat ik al zoveel boeken de wereld in heb geslingerd weet ik hoe vergankelijk het is. Beroemd voor een dag, een week, een maand misschien op de stapels bij de boekwinkel… en weg is het weer. Klaar. Nieuw boek maken.
‘Het genre waarin Anna schrijft is ontzettend ingewikkeld.’ Ik hoor het Monique zeggen. En lach. Op dit moment is namelijk niks ingewikkeld. Deze week doen we een stunt: honderd boekwinkels krijgen op de beurs alvast een boek van mij in handen, als cadeau. Ik heb ze hoogstpersoonlijk in het geheim zitten signeren. En zelf een exemplaar mee naar huis genomen.

Verstopt

Dat ik deze foto deel komt voort uit dezelfde ijdelheid van mijn naam op de gevel. Maar nu hou ik weer op. Het boek in mijn huis is ook verstopt, niemand mag het nog zien, laat staan er iets van vinden. Het is nog niet de presentatie, don’t jinx it!

(zondag 16 september 1630, IJzaal Tolhuistuin).

Één reactie op “Even beroemd”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *