Anna’s law

Er zitten nogal veel mensen in Cannes dezer dagen. Dat krijg je als je in de filmwereld werkt. Er zit ook een ex in Mexico. En in Amsterdam regent het terwijl ik dit schrijf.
Maar dat is helemaal niet erg!

Geluk

Tussen de buien door ben ik met kinderen en vrienden. Kipjes braden voor de shabbat. Met drie kleine neefjes naar het Westerpark en dat ze dan allemaal blijven slapen. Daar gesloopt van zijn. En dwars door alles heen schrijf ik aan het boek dat inch’allah volgend jaar op jullie leestafels ligt.
Of niet. Ik las een artikel over geluk in het NRC, zoek het maar op. Daarin stond dat het niet ging om gelukkig zijn in dit leven, maar om zingeving. Dat klinkt stom, maar dat is juist bevrijdend. Ik had dat artikel en het bijbehorende boek best kunnen schrijven. Dan noemde ik het Anna’s Law en die bestond uit de volgende inzichten, de meeste nog maar heel recent verkregen:

1. Je hoeft niet ver te reizen om ver te komen.
2. Je hoeft niet altijd gelukkig te zijn.
3. Jaloezie is een vrolijk ding (nee het is de hel, maar lach om die hel, daar kunnen hellen niet goed tegen).
4. Je hebt geen man nodig om compleet te zijn (maar mannen zijn wel heel prettig om tegenaan te kruipen).
5. Het gaat niet om het moment dat het boek in de winkel ligt, het gaat om de laaaaange weg ernaartoe.
6. Sla zoveel mogelijk armen om anderen heen, letterlijk of figuurlijk.
7. Luister naar wat anderen te vertellen hebben, zoals het lieve heroinevrouwtje dat altijd bedelt op de pont.
8. Een geluksmoment op een dag tilt die hele dag op, al is het maar dat je in de regen met je kind een ijsje staat te eten (juist).
9. Maak alle fouten die je wilt maken, doe dat met verve.
10. Vul niet elke leegte op (eng! maar het moet. En in het oog van de storm valt alles mee).

Jullie mogen er tegeltjes van laten maken, zoveel cliché heeft geen copyright. Maar clichés zijn er natuurlijk niet voor niets.
En nu ga ik weer een boek schrijven.

(‘liefdesgedicht’ van een van de kinderen uit mijn schoolschrijfklas:)