De stad van mijn roots

‘Mam, je komt er vandaan, ik ga je Praag laten zien,’ zei mijn oudste dochter en ze boekte twee goedkope tickets.

Ik boekte er zelf snel een iets minder goedkoop hotel bij en nu zijn we er dus ineens, in Praag. Stiekem op vakantie, zomaar de herberg de rug toegedraaid.

Voorvader

Van de enige keer dat ik hier eerder was herinner ik me kou, leegte en oostblokgrauwheid. Dat is dus veranderd, Praag is druk en toverachtig. We lopen met onze zomerse jurkjes over de lange brug en ik maak me zelfs een klein beetje zorgen om mijn neus. Voorlopig niet in de zon, dokter Robert heeft het een keer of tien gezegd. Maar het bier komt in halve liters en overal worden verse kaneelbroodjes gebakken en alles is goed. Waarom zijn die voorouders van mij een paar eeuwen geleden naar de Jodenbuurt in Amsterdam verhuisd? Wat was er anders van mij geworden, een vrouwelijke Kafka? Of was ik dan eigenlijk wel geworden? Het blijft fascinerend om te bedenen dat ooit mijn verre voorvader hier heeft rondgelopen. Misschien wel precies… hier.

Aragorn

Van Bloems Tsjechische rijleraar hebben we geheime tips gekregen. Het restaurant is ondergronds en doet denken aan The green dragon uit de Shire, inclusief alle hobbits die vrolijk roken aan tafel en de ene pul bier na de andere wegtikken. De menukaart is in het Tsjechisch, maar de ober zet ons gewoon een enorme schaal met een knapperig gebakken varkenspoot voor. Bloem eet geen vlees en ik doe nog steeds mijn vegan dieet maar daar hebben hobbits geen boodschap aan. Naast ons aan de lange houten tafels zit (met een beetje fantasie) een soort Aragorn met zijn drinkebroers. Wie weet is het wel verre familie.
Die nacht kots ik de varkenspoot er weer uit en in het TL-licht zie ik dat mijn neus licht verkleurd is. Dat wordt dus een zonnehoed kopen. Terwijl in Amsterdam de herberg ongetwijfeld overuren draait, is dat mijn enige zorg van de dag. Ik voel me vrij en tegelijkertijd gekust door de stad van mijn roots. Praag, ik ben in Praag!