Categorieën
Verhalen van een Amsterdams leven

(Des)illusie

We hadden nog een klusje te klaren: een twaalfjarige die argeloos opgegroeid is in Spanje vertellen over hoe het werkelijk zit met cadeautjes en schoenzetten en pieten op het dak.
We dachten dat ze het eigenlijk al wel wist, maar ze barstte in tranen uit.

Gelukkig was haar achttienjarige zus Bloem erbij. ‘Ik geloof samen met mama het hardste van iedereen in Sinterklaas.’
Het lijkt gisteren dat Bloem zelf van haar geloof viel, veel te jong en veel te hard – doordat iemand een dom foutje maakte. Juist dit dromerige kind had alles in zich om eindeloos te blijven geloven en in tegenstelling tot bij Dunya heb ik nooit haar tranen gezien. Het verdriet was te erg om te delen, denk ik.

Geheime dingen

Ondertussen praat Bloem maar door. Over hoe 5 december haar lievelingsdag is, de enige dag dat ze zich al maanden vantevoren als onbeschikbaar heeft opgegeven op haar werk, tot hilariteit van haar collega’s. Over hoe ze niet kan wachten op het lootjes trekken, hoe eindeloos lang ze altijd bezig is met de surprises, hoe speciaal de sfeer in huis als iedereen geheime dingen zit te doen achter gesloten deuren, hoe heerlijk het dan is bij de Hema – een paradijs voor wie al die jaren rond 5 december in Spanje woonde en enorm moest improviseren. Maar dat we zelfs in Afrika Sinterklaas vierden met elkaar en dat zij daardoor alle sinterklaasliedjes uit haar hoofd kent. ’En de dag van de intocht op tv nodigen we ook oma uit, toch mam? Dan bakken we natuurlijk heel veel speculaas, zodat het hele huis ernaar ruikt. Dat delen we dan uit aan alle buren, dat is een soort familietraditie.’
Ikzelf raak ook helemaal op dreef, we verhalen over de meest prachtige gedichten, de wonderbaarlijke surprises. ‘Toen het washok was veranderd in een levensechte jungle en je nog maanden later dat krekelgeluid hoorde als de droger aan ging in het donker.’

Tegen die overdosis kunnen Dunya’s tranen niet op. Midden onder ons gebabbel rent ze naar boven om haar proefjesboek van de kinderboekenweek te halen. ‘Ik krijg ineens zoveel ideeën voor surprises.’
Oké, de wereld staat in brand en overal stort van alles in. Maar Sinterklaas staat altijd weer op uit de dood.

3 reacties op “(Des)illusie”

Laat een antwoord achter aan Lenie de Fijter Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *