Categorieën
Verhalen van de berg

The black rabbit of Inle

’Bright eyes, how can you close and fail,’ zongen Bloem en ik keihard in de auto terwijl we bijna het zoveelste konijntje van de weg reden. Een kwartiertje later had dat liedje ineens een totaal andere lading.

Nog twee maanden voor de grote verhuizing en ik ben nu al bij vlagen zo hyper als Dunya die een zak snoep op heeft. Ik word elke ochtend idioot vroeg wakker en dan begint de computer die mijn hoofd is onmiddellijk te ratelen. Om zes uur zit ik al aan de laatste redactie van mijn boek te schrijven, dat is het enige rustige moment van de dag.

Grim

Precies nu is Bloems brommer definitief kapot gegaan, dus moet ik haar elke dag over de bergpas heen in de Landrover brengen naar de schoolbus. Nog nooit zoveel watership down konijntjes door de campo zien huppelen trouwens, ik krijg er spontaan heimwee van naar de film met het dramatische liedje van Art Garfunkel. Als ik dat liedje hoor, zie ik altijd voor me hoe het zwarte konijn verschijnt als de grim en door de lucht danst met een konijn dat gaat sterven.
Ik rij dit stuk nu zo vaak, ik kan elke bocht dromen. En op de terugweg ga ik extra hard terwijl ik de eerste klussen voor de dag alvast in mijn hoofd aan het voorbereiden ben.
Maar vandaag heeft het geregend. En er staan natuurlijk niet voor niks waarschuwingsborden bij elke bocht. Dit weggetje is berucht.
Ik ga te hard de hoek om, voel ik. Dus ik rem en terwijl ik het doe weet ik al dat dat dom is.

Slip

Nog nooit in mijn leven heb ik zo’n grote slip gemaakt. Ik en de Landrover tollen om onze as. In die korte tijd (tien seconden? tien minuten?) denk ik afwisselend ‘niks aan de hand’ en ‘daar ga ik – de afgrond in’.
Maar pal voor die afgrond komt de auto toch tot stilstand. Godzijdank is Bloem al afgezet, dus ik zit alleen. Heel langzaam rij ik terug, pas na een kilometer of twee kan ik een stukje veld in rijden om te keren. Mijn been trilt op het gaspedaal.
Later ben ik vooral opgelucht. Ik heb het zwarte konijn gezien, heel even. Maar hij heeft me weer los gelaten; en nu ben ik vrij.

Één reactie op “The black rabbit of Inle”

Laat een antwoord achter aan Ada Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *