Dunya en de Seychellen

‘Papa,’  zegt Dunya, ‘wil je me beloven dat je me vóór ik achttien ben een keer meeneemt naar de Seychellen, wij samen?’
‘Hé,’ zeg ik.
‘Jij mag ook mee hoor mama.’

Ik geloof dat we onze kinderen een beetje teveel verwend hebben. Niet met kleren of zakgeld of devices. Met reizen.

Fun dive

Dunya mag op Lombok voor het eerst diepzeeduiken en ze blijkt een natuurtalent. ‘Heel veel schildpadden gezien,’ rapporteert ze stralend. ‘En de duikleraar had zijn handen vol aan een vrouw die bang was geworden onder water, dus kon ik in mijn eentje een fun dive maken. Een beetje op mijn kop gaan hangen enzo.’
Samen met haar zussen (die ook al divers, surfers en kiters zijn) maakt ze daarna de zoveelste selfie voor de prachtig blauwe zee. En als Chaia even dat water niet in mag omdat ze teveel last krijgt van haar oren, gaan zij en ik  samen ‘loungen’ met mocktails en icecoffee in de mooiste strandbar van het eiland. Kijk ons nou zitten in een privehutje van bamboe boven de zee…

Ilco-taal

Hoeveel van de vriendinnen van onze dochters zijn Montefrio nooit uit geweest, welke andere grietjes van hun leeftijd hebben al bijna alle continenten bereisd?
Maar als Dunya hoort dat de Seychellen nog verder, nog exotischer en nog blauwer zijn, besluit ze ter plekke dat dat haar volgende reisdoel is. ‘Na Hawaii dan papa. Of na Suriname.’
Terwijl ik nog aan het nadenken ben wat ik daarvan vind, hoor ik Ilco zeggen: ‘Ik beloof je dat ik het ga proberen.‘  En in Ilco-taal is dat zeker geen loze afwimpeling. Maar ja, deze avonturier staat dan ook aan de bron van onze reislust. Hij heeft mij in ruim dertig jaar al over de halve wereld meegesleept. Vandaag is een droeve dag, want we gaan weer weg met boten en vliegtuigen en dan moet ik altijd huilen. De komende anderhalf jaar moeten we keihard werken voor de herberg, en valt er niks te reizen. Maar ik troost mezelf stilletjes met Dunya’s dromen over nieuwe horizonten en blauwe zeeën, waar en wanneer dan ook….